نصیربوشهر – احمد( توفیق )عمویی – بیش از یک دهه دوستی و مرافقت با مردی که همیشه و در همه احوال او را استاد می‌خواندم و بحق پشتوانه عظیمی برای تنگناها و روزهای سخت زندگی بود برای بنده و جمعی از دوستان در خطه ساحلی دلوار موجب افتخار بود .

در سالهایی که هنوز بیماری کرونا سایه شومش را بر مجلس و بزم ادبی مان نگسترانیده بود میزبان یاران و دوستان یکدلی بودیم که داریوش پوربهی پیش قراول این جمع صمیمی و دوستانه بود، تواضع و فروتنی این مرد بزرگ او را در هر جمعی برجسته می نمود، شیوا سخن می‌راند و با همان شیوایی احترام می آفرید .
آدمی را بر روز کوچ خویش اختیاری نیست و از جدال با مرگ، کسی را گریزی نیست. مرگ واقعه‌ای است که همگان را درخواهد رسید، چه مباهاتی از این فراتر که در آن دم که فرجاممان را بدو می سپاریم، کوله باری فراخ از انسانیت و خرد ورزی را باقی نهیم، ره توشه ای که گذر ایام و دست تطاول زمان را بدان گزندی نیست و  بسیاری بدان می بالند و مباهات می کنند.
رفتی و رفتن تو، آتش نهاد بر دل
از کاروان چه مانَد، جز آتشی به منزل
او رفت و ما را در مسیر دشوار گذار، تنها گذاشت، همه یاران و همراهانش، ایشان را سنگ صبور و محرم اسرارِ کاری و خانوادگی خود می‌دانستند و یقین داشتند که وقتی موضوعی را با وی درمیان می­‌نهند، تمام همت و تلاش خود را به کار می­‌گیرد تا راهی بیابد و گره ای بگشاید، نظم، دقت، دلسوزی، غیرت و مردانگی و رعایت شأن و جایگاه علمی و سلامت نفس ایشان، زبانزد همگان بود و «قولی است که جملگی برآنند».
در روزگارانی که سعادت مصاحبت و همنشینی با او را داشتم ، دریافتم که چقدر شیفته کار و بار خویش است و چقدر صمیمانه، صادقانه و همراه با خُلق خوش و روی باز، بی مزد و منت، ذوب در انسانیت است و در گره­‌گشایی از کارهای فروبسته می­‌کوشد و از پای نمی‌نشیند.
این حرف­‌ها را نه حالا که از دستش داده‌ایم و در سوگش نشسته‌ایم بر قلم جاری می­‌کنم؛ که هرگاه فرصتی بود، قدرشناسانه و باافتخار، از اخلاص و اشتیاق و درستکاریِ دم­‌افزون ایشان سخن گفته­‌ام و او را بعنوان مردی بزرگ و کاردان خوانده­‌ام و خوشحالم که تا بود، در حد معرفت و توش و توان خویش، قدرش را دانستیم و بر صدرش نشاندیم و چه صدری والاتر از دل­‌های دوستان و دوستدارانش که جایگاه ابدی اوست!
یقین داریم که فقدان داریوش عزیز، به هیچ روی، جبران نخواهد شد و شخصیت خودساخته و مدیر و مدبّرش تکرارناپذیر خواهد ماند.
این فقدان و هجران جانگداز و باورناپذیر را به خانواده بزرگوار ایشان، برادران، و همکاران همیشه همراه و همدلش، صمیمانه و دل­‌شکسته تسلیت می­‌گویم و برای آن عزیزان سوگوار، صبر و اجر و برای داریوش عزیز آرامش ابدی را آرزومندم .

• منبع خبر : نصیر بوشهر