مرتضا زند پور ، مردی خوش رو، ساده و با قلبی مهربان از تبار جنوب ایران است. در چنین روزی در خرمشهر پا به گیتی گذاشته و در بوشهر پرورده و کامل شده و سال هاست در شهرستان شیراز، شارستان ادب، فرهنگ و هنر زندگی می کند.

استاد زندپور را کمابیش ده سال است که از نزدیک می شناسم، از آن هنگام که در کلاس های آموزشی استاد شاپور پساوند در کانون شعر انجمن دوست داران حافظ، پسین های پنج شنبه گرد هم می آمدیم و می آموختیم سخنان پندآمیز و حکیمانه ی استاد پساوند را…

از آن روزهای خوب و خاطره انگیز نزدیک یک دهه می گذرد و همچنان پیوند دوستانه ی ما با سرور زندپور ارجمند برقرار است.
زندگانی اش دراز باد و همواره تندرست و شادکام باشند…

سخن از مردی است فرهیخته و ادب دوست و ساده و افتاده، که افتادگی منش بزرگان است. مردی از جنس دریا و از تبار جنوب

نگارنده در این جا نه بر آن است که نقدی بر سروده های استاد مرتضا زند پور بنویسد و نه نبشته ای در تعریف و ستایش وی. که این کار استادان ادبیات و کارشناسان است.
نگارنده تنها یادداشتی بسیار کوتاه از زبان خود چکامه سرا با آثاری که آفریده است، سخن خواهد گفت تا چه در نظر افتد …

دریا

خورشید در آغوش آب می نشیند
و نگاه می کند به روزهای رفته
از سال های دور
دریا، میعادگاه موج و پرنده هاست
در ساحل ات تاریخ قد می کشد و
پرواز می کند
در رقص و پایکوبی ماهی ها
با طنین شروه ی جاشوها
و صدای دل انگیز ناخدا
زیباست، کوچ پرندگان
همراه لنج ها
سرزمین شعر و ترانه
بوشهر
همنشین آفتاب.

استاد زندپور به زیبایی هر چه تمام در دفتر تابوت های خیس و چکامه ی دریا از زبان دریا و جنوب و حال و هوای عاشقانه ی آن سخن می گوید. به راستی چه کسی می تواند بدین زیبایی در وصف و ستایش دریا و عاشقانه هایش سخن گوید ، جز آن که در کنار دریا زیسته و پرورش یافته باشد.

استاد زندپور در جای دیگری در ستایش دریا، شاهکاری می آفریند در چکامه شالو :

شالو

رویای زندگی
در چشم آبی دریا
پرواز قاصدک
در رقص باد
شالوی خسته آرام می نشیند و
پرواز می کند
او عاشق قدیمی دریاست !

به راستی که او عاشق قدیمی و همیشگی دریاست…

سرور زندپور نه تنها مردی از جنس دریاست که نگران پرندگان ( پاسدار حقوق حیوانات) است، بله همچنان که دل دریایی دارد قلبش برای پرندگان نیز، می تپد :

کوچ پرندگان

چون شعر تازه بود
باگیسوان پریشان
من اندیشناک کوچ پرندگان
پرواز در بال تردشان زمزمه می کرد
چشمان عاشقم
دریا گرفته مه
گسار بسته سنگ
پرنده هراسان …

سرور زندپور تا کنون یک دفتر از سروده های خود را به چاپ رسانیده است با نام تابوت های خیس، انتشارات زمزمه روشن، ۱۳۹۷ بوشهر. اما سروده های فراوانی دارد که بنا است دفتر غزل های خویش را در سال آینده نیز به چاپ برساند که امیدواریم هر چه زودتر به دست دوست داران ادب و فرهنگ و خوانندگان و اهل ذوق برسد.

استاد مرتضا زندپور در جای دیگری از دفتر تابوت های خیس، عاشقانه ای دارد که به راستی به دل می نشیند :

شریان لحظه هاست

این جا به روی سنگ
مردی نشسته ، تنها و پر خروش
او درد را
تا عمق ریشه های وجودش
احساس کرده است
عاشق ترین پرنده ی خوش خوان
شهر ماست
شریان لحظه هاست…

آری ، او درد را تا عمق ریشه های وجودش احساس کرده است. همان گونه که آورده شد باید در کنار دریا و در جنوب عاشقانه زیسته باشید تا دریابید ریشه های عشق را و با تمام وجود لمس کنید و در لحظه قرار گیرید…

سرور زندپور ، در سروده هایش از روشنایی و گرما و نور هم عاشقانه می سراید و چشم براه آمدن بهار است و در واقع، امید را یادآوری می کند. ( با آن که خود زاده ی زمستان است)

فصل دوباره

از چشم های سرخ من
تا دست های سبز تو
چندین زمستان فاصله است
بهار را چگونه باور کنم؟
سرخی چشمانت را
در دست های سبز من بریز؛
زمستان که بگذرد
فصلی دوباره است !

سخن گفتن از جنوب و دریا در کلام زیبا و رمزآلود سرور زندپور بسیار فراوان است و نگارنده در این جا، تنها از دید خود بدین چند نمونه بسنده کرده است، امیدوارم کارشناسان و استادان ادبیات ، نخست لغزش های نگارنده را یادآوری و راهنمایی نموده و دو دیگر کاستی ها را بر من ببخشایند و امیدوارم از دریای دانش خود، این کوچک ترین را رهنمون باشند.

در پایان عاشقانه ای از مردی از تبار جنوب را به آتش گرم دل ها، همان گونه که وی سروده است، پیوند می زنیم :

آن راز نی

شب تار می تند
بر پلک های بسته ی خورشید
بر شاخسار
پرنده سر به گریبان
جاری است قطره اشک
از سینه ی ستبر کوه
آتش
رفیق نیمه شب مرد عاشق است….

آری ، آتش آن نماد گرما و نور ، رفیق نیمه شب مرد عاشق است!

۱۴ دی ماه، زاد روز استاد زندپور همایون باد

• منبع خبر : نصیر بوشهر