امروزه نقش صنعت و تولیدات جانبی ان نقشی بارز وبی بدیل در اقتدار وشکوفائی کشورها دارد و هر مقدار این توانمندی صنعتی ،بومی باشد منجربه ارزش افزوده بیشتر، تولیدخالص وناخالص آن سرزمین شده و بالندگی مضاعف بوجود می اورد،اینگونه کشورها با داشته های موجود می توانند نقش موثر و اثرگذاری در معادلات اقتصادی وحتی سیاسی بین المللی ، برای خود ایجاد نمایند، رسم و رویه کشورهای صنعتی با جایگاه صادراتی ،این گونه است که ابتداء به ساکن ، به نیازهای داخلی خود پرداخته وبعد از تامین کالاهای موردنیاز جامعه که منجر به مهار تورم در داخل می گردد ، مازاد بر تولید ونیاز داخل را در جهت جلوگیری از اشباع بازار، صادرات انجام می دهند تا هم به اقتصاد با دوام و با رونق رسیده و هم زمینه اشتغال مستمر داخل را فراهم نمایند که موجب ارز آوری و ارتقاء جایگاه بازار خارجی خود هم خواهد شد، صادرات قاعده، اصول وروش خاص خود را دارد چنانچه مراعات نگردد موجب نارضایتی داخلی گشته و به جامعه لطمه وارد کرده که تبعات جبران ناپذیری را بدنبال خواهد داشت .درایران بخاطر شرایط اضطراری موجود و تحریمهای ظالمانه استکبار که همراه بوده با عدم تصمیمات کافی و صحیح در درون کشور که به موقع و موثر نبوده، متاسفانه صادرات ما از روش و قانون مشخص و روشنی پیروی و تبعیت نمی کند، درست است که کشور در شرایط دشوار اقتصادی قرار گرفته ونیاز به صادرات وارز آوری دارد اما باید پرسیدصادرات به چه قیمتی، آیا در نحوه وچگونگی صادرات و برگشت ارز و ایجاد کمبودهای تصنعی داخلی، عمدی در کار است؟ این که برای بدست آوردن ارز ،اجحاف در حق مردم صورت گیرد، وفشار چند برابری متوجه مردم شود و سبب التهاب بازار گردد و موجی از نارضایتی در کشور ایجاد کند زیبنده نیست ، وقتی بازار رها می گردد در صورتی که نیاز به کالا داشته و کمبود ان هم به شدت احساس می شود، نهایتاََ منجر به افزایش ثانیه ای قیمتها می شود دور از عدالت است که صادرات این گونه ادامه یابد ،البته نکاتی وجود دارد که بر می گردد به عدم مدیریت صحیح مسئولین اقتصادی و اداره صمت و سیاستهای غیر اصولی اتخاذ شده وزارتخانه مربوطه که بارز ومشهود است و نشان می دهد که انان از بازار داخل و صادرات در فصول مختلف شناخت کافی نداشته و فاقد برنامه ای مدون برای برون رفت از این وضعیت می باشند که چه زمانی باید صادرات باشد وچه زمانی توقف آن ، تا تعادل بازار داخلی حفظ شود و مردم که صاحبان اصلی کالاواجناس کشور هستند به مشکلات موجود دچار نشوند.
.صادرات کشور دارای مصادیق متعددی است که در بیشتر زمینه ها با بی نظمی خاصی ادامه دارد که اظهر من الشمس است که باعث سوء استفاده شده ، لازم است فقط به یک نمونه اشاره شود . خانه دار شدن بی خانمانها که دردی بالاتر از ان وجود ندارد وبا این متدها هرگز سقفی برای خود بالای سر نخواهند دید، تحریمها ورشد افسار گسیخته ارز در بخش مسکن نمی تواند به این اندازه نقش مخرب در افزایش قیمت مسکن داشته باشد، زیرا خانه سازی در ایران با امکانات وتولیدات داخلی که بیش از ۹۰درصدی نیازهای ساخت وسازها را تامین می کند بدون این که ارز ونوسانات آن نقشی کامل در چند برابری افزایش ورشد قیمت مسکن داشته باشد، اما متاسفانه با ایجاد کمبودهای کاذب ، ساختگی وهدفمند و بدون برنامه با صادرات لوازم ساختمانی ازجمله گچ وسیمان، میل گرد، تیرآهن، لوازم برقی، لوله های آب، کاشی، سرامیک وهر آنچه در صنعت ساختمان نیاز است، با افتخار صادر می شود که موجب کمبود مصالح ساختمانی گشته وبا قیمتهای نجومی مشکلات عدیده ای برای مردم درست کرده است و همچنین موجب فشار بر مردم و صاحب خانه نشدن انان می شود و این چرخه معیوب در نهایت منجر به پرکردن جیب سوداگران وزر اندوزان و سرمایه گذاری انان در خارج کشور و عدم انتقال ارز به داخل کشور می شود، الحمدلله به برکت نظام مقدس جمهوری اسلامی در داخل کشور همه امکانات مورد نیاز جامعه فراهم است و حداقل وابستگی به خارج وجود دارد چنانچه در عرصه تولید و اولویت دادن به نیازهای داخلی و احتیاجات مردم و مازاد بر نیازهای داخلی اقدام به امر صادرات صورت گیرد بسیار پسندیده و مهم است مشروط بر بازگشت ارز که می تواند در شکوفائی ورونق اقتصادی جایگاه بی بدیلی داشته باشد، نکته ای که حائز اهمیت است این است که مبادا صادرات باعث کمبود کالا در کشور گردد که هم اکنون بااحتکار کالا وصادرات بی رویه ، سبب عدم رضایت و ناراحتی مردم شده است .
تعادل در صادرات کالا همراه با برنامه جامع ومدون تیمهای اقتصادی که با شناخت از بازار داخلی و رفع ریشه ای کمبودها باشد می تواند منجر به رفاه نسبی جامعه، کمک به بخش خصوصی ، تولید و اشتغال گردد آن وقت است که رضایت مندی جامعه را بدنبال خواهد داشت
والسلام

• منبع خبر : نصیر بوشهر