نصیر بوشهر – عبرالرحیم کارگر –  دست خدا ،پیکاسوی نقاش،بتهوون فوتبال،شکسپیر شاعر ،و هر آنچه فوتبال را هنرمندانه در این مستطیل سبز به تصویر بکشد برازنده ی او بود.

فرقی نمی کرد با پا و سر گل بزند یا با دست ،همه را به وجد می آورد و شیفته ی خود می کرد .
شاه بیتِ غزلِ توپِ گرد بود که شاعرانه گل می سرود و با حرکاتش به این شعر جان و نُت می داد .رودکی وار هم می سرود ، هم می نواخت و هم می خواند .
.یک تنه ناپل را بر قله ی فوتبال سرزمین چکمه ای نشاند تا ناپلیان توتمش سازند و در عزایش نورها بیفشانند،آرژانتین را دوبار تا ستیغ جام جهانی برد تا میلونها قلب را به همراه جزایر مالویناس به تصرف خود در آورد .
مستطیل سبز دیگر چون او را به خود نخواهد دید،و هر آنچه فوتبال می خواست مارادونا به آن هدیه داد.او فوتبال را به آسمانها برد و آنرا دست خدا نامید.
خوشا به حال ما که هنگام جوانی مان، جادوی فوتبال را در جعبه ی جادویی تلویزیون به تماشا نشستیم و از حرکات این مرد بزرگِ شعبده باز لذتها چشیدیم .
مارادونا فوتبالیست بود؟خیر
مادونا شاعر و هنرمند بود ؟خیر
ماردونا سرباز ناپل و آرژانتین بود ؟خیر
مارادونا اسطوره ی فوتبال دنیا بود ؟خیر.
مارادونا هیچکدام از این گزاره ها نبود بلکه فراتر از این داده ها بر فراز ابرها استادیوم ها را مسحور و مسخر قدرت بی مثل خود می کرد و ساعت ها تماشاگر را میخکوب آن فوتبال ناب و شاعرانه .
بدرود ای فراتر از اسطوره
بدرود ای ابر مرد مستطیل سبز.
روحت شاد ،یادت مانا

• منبع خبر : نصیر بوشهر