بسمه تعالی

پنجشنبه شانزدهم مرداد،حضرت آیت الله حاج شیخ علی اکبرمحمودی دشتی ،پدرشهید مصطفی محمودی ( مشهور و معروف به برهان) ،دعوت حقّ را لبیک گفت وبقول حضرت مولانا:قالب خاکی سوی خاکی فکند.
آن‌ دانشمند بزرگ‌،ازخاندانی سترگ‌وعالِم خیزبود.خواستگاه خاندان پرفضیلتشان،روستای کردوان علیای دشتی بوشهربود ونزول اجلاشان بندرعامری تنگستان.
گفتن و نوشتن درباره ی این مرد بزرگ‌،مجال می طلبد.وبه قول معروف:گربگویم شرح این بی حد شود.
حضرت آیت الله ،درنجف اشرف پابه عرصه ی وجود نهاد ودرهمانجا تحصیلات علمی خودرا درحوزه علمیّه ی کهن وپربارنجف آغاز نمود وتا سطوح عالی ادامه داد.محضر بزرگان متعددی را درک نمود وازخرمن دانششان بهره هاگرفت.مانند:حضرت آیت الله العظمی خویی،میرزاباقرزنجانی،سیدکاظم حائری وشهیدسید محمدباقرصدر.درحقیقت ،این استاد اخیر،خِضر وی گشته بود.وحضرت آیت الله محمودی ؛قطع مرحله ها ،بی همرهی او نرفته بود.ونتیجه ی این همرهی ،طیّ سفر بود ازحوزه ی نجف تا حوزه ی قم.
این دانشمند والامقام،پنجه ی دیو به بازوی ریاضت شکسته بود.وی مَجمع فضائلی بسیاربود.هرکسی درمحضرش می نشست،به عطر خوش اخلاقش معطّرمی شد.آن بزرگ مرد دانا ،حِلم‌را باعلم درآمیخته بود وچنان بردباربودکه تحمّل دردها ورنج ها برایش بسی آسان بود.
فرزندارشدش مصطفی وقتی درجزیره ی مجنون شهد شیرین شهادت در کام کشید،پدر چنان صبوری پیشه نمود که هرکس به چهره ی پدر داغدیده ی مصطفی نگاه می کرد؛گویی صبر شکست خورده بود!.آه،آه از فراق ودوری این پدر وپسر.هرگاه چهره ی دلنشین مصطفی به یادم می آید ؛همیشه باخود این جمله را تکرار می کنم:مصطفی از باغ ملکوت ، هدیه ی ویژه ی خدا برای زمینیان بود.آری،پدرش در مرگ‌چنین جوانی ؛صبوری پیشه می کرد.به تعبیرفردوسی قدّوسی:همه کارهای جهان را دراست/مگرمرگ که آن را دری دیگراست.
حضرت آیت الله حاج شیخ علی اکبرمحمودی دشتی ،محفل و مجلسش فرخنده ومبارک بود.او اسباب بزرگی را ،همه، فراهم آورده بود.
هرچند به علّت شرایط کنونی ایران ما،به خاطر ویروس کرونا،تشییع پیکر پاک وی چندان ممکن‌ومیسّرنشد ولی عجب بدرقه ای شد وعجب استقبالی!روز جمعه که تابوتش غمگنانه‌ می رفت ؛امام زمان بدرقه اش می کرد وهنگامی که درخاک آرام گرفت؛آرامگاهش تاغدیر امتداد پیداکرد وصاحب غدیر به استقبال وی آمد.
چه زیباست سعادت مندانه زیستن‌ وسعادت مندانه بانگ‌رحیل زدن.
سلام ودرود بی پایان خدا بر اوباد ؛روزی که تولّد یافت وروزی که در گذشت و روزی که برانگیخته می شود.

• منبع خبر : نصیر بوشهر