واحد پول کشور ریال است و ارزش پول هر کشور را در رقابت با ارزهای معتبر می سنجند . به عبارتی قدرت پول هر کشور یعنی قدرت برابری آن با دیگر ارزها در بازارهای جهانی و قدرت خرید آن در بازارهای داخلی .

این روزها همه از کاهش ارزش پول ملی سخن می گویند . از کارشناسان اقتصادی تا رانندگان تاکسی تا مردم عادی در کوی و برزن . فضای رسانه ای و بویژه فضای مجازی کریدوری شده است جهت گفتگوی تمام قشرها در خصوص کاهش ارزش پول ملی در مقابل دلار و یورو و حتی افغانی ….شاید اینک که این یاداشت نوشته میشود کم ارزش ترین پول دنیا ریال ایران باشد یا حداقل در سه رده آخر جدول قرار گیرد .مملکتی با تنها یک درصد از جمعیت دنیا و بیش از هفت درصد از منابع زیر زمینی و روزمینی و قطب انرژی دنیا با نیروی انسانی توانمند که می توانستیم با استفاده از ظرفیت های علمی بالقوه و استفاده از خرد انسانی و الگوهای رایج اقتصادی در دنیا مبتنی بر منافع ملی ,کشوری پیشرفته با ساختاری قوی در اقتصاد داشته باشیم .

چه فایده دارد که بنویسیم مقصر این اوضاع چه کسی یا چه کسانی هستند . همه می دانیم چه سیاست هایی باعث این آشفتگی و نکبت و خرابی و محنت و رنج و حرمان شده است .دیگر چیزی نمانده است که بنویسیم و باید مثل آن شهروند شوروی سابق در میدان آزادی تهران اعلامیه سفید پخش کنیم زیرا چیزی برای نوشتن وجود ندارد .همه چیز روشن است .

همه از کاهش ارزش پول ملی می گویند و می نویسند .اما کسی از کاهش ارزش انسان در این کشور سخنی نمی گوید .نمی دانم واحد ارزش انسان را با چه چیزی توصیف کنم .آیا پدری که از خجالت خانواده دیر وقت به خانه می رود تا بچه هایش خوابیده باشند را می توان واحد کاهش ارزش انسان دانست .یا زن و مردی که تا کمر در سطل های زباله به دنبال لقمه ای غذا می گردند .یا جوانی که رویایش را نابود شده می داند و می خواهد فقط برود از این خاک دلگیر و یا دختری که چشم بر در دوخته تا مرد رویاهایش بیاید و او را خوشبخت کند و یا کارگری که حقوقش تا پنج روز هم نمی رسد و یا معلمی که سه شیفت کار می کند و گاهی هم در بوفه چیزی به دانش آموزان می فروشد ….شاید هم دختر کوچکی که حتی خانواده اش پول خرید یک موبایل هم ندارند که با برنامه شاد دل کوچکش را شاد نمایند و یا مستاجری که به پشت بام پناه می برد و چادری برپا می کند تا سقفی داشته باشد و یا شاعری که نمی تواند کتابش را چاپ کند و یا نوجوانی که حتی پول توجیبی ندارد که یک فنجان قهوه بخورد و یا مردمانی که تمام رویاهای رنگی زندگی شان به تصاویر دلخراشی تبدیل شده اند و یا کودکی که چکه های باران از سقف نمور خانه گلی پدری بر سرش آوار میشود و یا دختر جوانی که در بی  روزمرگی طناب دار برگردن می اندازد و یا پدر بزرگی که از خجالت نوه هایش خود را پنهان می کند و ……کدامشان واحد اندازه گیری کاهش منزلت یک انسان است …شاید هم همه و اگر چنین باشد ما چقدر ارزش داریم ….ابنک که بحث کاهش ارزش پول ملی نقل محافل اقتصادی و غیر اقتصادی است پیشنهاد میکنم جامعه شناسان و فیلسوفان هم دست بکار شوند و میزان کاهش ارزش و منزلت انسانی را در این جامعه حساب نموده و منتشر نمایند  …

• منبع خبر : نصیر بوشهر