«بسم الله الرحمن الرحیم
هست کلید در گنج حکیم»
{قدرت تغییر بزرگ…}

سؤال اساسی و حیاتی:
تغییر بزرگ را از کجا آغاز کنیم؟

✓•مقدمه:
( تغییر بزرگ را ابتدا از خودمان آغاز نماییم..
آغازگر آغاز باشیم…!)
{با شروع یک آغاز،آغاز می کنم/ناگفته های دلم را باز می کنم/این یاس های خفته در طلوع نگاه تو/ قربانی طریقت پرواز می کنم} «رهرو»

برای آغاز باید از اندیشه آغاز کرد؛ چرا که تمامی تغییرات بزرگ؛حاصل اندیشه و اندیشیدن است…
تغییر بزرگ حاصل تفکر بزرگ است…
✓عارف بزرگ مولانا مانا می سراید:
{این جهان یک فکرت است از عقل کل/
عقل چون شاه است و صورت ها رسل}

{به یک اندیشه کاید در درون/
صد جهان گردد به یک دم سرنگون}

{ای برادر عقل با خود یک دم آر/
دم به دم در تو خزان است و بهار}

✓•نکته ی اول:
[برای شروع یک تغییر بزرگ؛
چشم انداز بزرگ داشته باشیم…!]

+در اینجا ذکر یک داستان آموزنده بسیار
اثر بخش خواهد بود:
{در جنگ جهانی دوم یک رزم ناو نیروی دریایی، حامل بیش از ۱۱۰۰ خدمه در حال عبور بود، هنگامی که این کشتی در آب های سرد در حال غرق شدن بود، خدمه آن به مدت ۵ روز در حال تقلا و دست و پا زدن برای زنده ماندن در دریا بودند؛ آن ها گرسنه بودند عده‌ای غرق و برخی توسط کوسه ها خورده شدند، جریان آب آنها را از هم دور کرد و موجب ایجاد چند دستگی در میان صفوف شد.
۹ نفر از مردان از بقیه دور افتادند، زمانی که افسر جوان دید افراد در حال از دست دادن اراده خود هستند شروع به پرسیدن سوال درباره خانواده و زندگی شخصی آنها کرد و از افراد خواست تا تعریف کنند پس از بازگشت به خانه تصمیم دارند چه کاری انجام دهند،می خواهند چه کار ناتمامی را کامل کنند و تصمیم دارند چه تغییری در زندگیشان ایجاد نمایند…
افسر جوان از آنها خواست پیش بینی کنند که چقدر همسر و فرزندانشان می ترسند اگر بفهمند که آنها غرق شده اند، پدر و مادرانشان چقدر می ترسند اگر ندانند فرزندشان زنده است یا مرده؛ همچنین از آنها خواست تا برای زنده ماندن بجنگند؛ اما نه تنها برای خودشان،
بلکه به خاطر کسانی که دوست دارند آنها زنده به خانه برگردند، سرانجام یک هواپیمای در حال عبور مردان را مانند نقاط سیاهی داخل آب دید، دو سوم از هزار و ۱۰۰ نفر خدمه کشتی جان باختند؛ ولی تمام آن ۹ نفر و افسر جوان زنده ماندند…!
این داستان نشان دهنده اهمیت بینش و چشم‌انداز انسان‌هاست…
هر جایی که چشم‌انداز و آینده روشنی وجود نداشته باشد آدمی در مسیر سردرگمی و گاها تباهی قرار خواهد گرفت…
از همین باب است که سقراط حکیم مانا می فرماید:
( بینش درست به عملکرد درست می انجامد)
(فکر درست به عمل درست می‌انجامد)
برخی ها چشم دارند اما چشم انداز ندارند…!!
ما در سفر زندگانی اهدافی را که نمی بینیم نمی‌توانیم به آنها دست یابیم …
نشان هایی را که نمی بینیم نمی توانیم آنها را بزنیم [نشان های زندگی]

✓•نکته دوم:
[تغییر بزرگ؛حاصل داشتن آرمان بزرگ است…!]

{هدف هایتان را کوچک انتخاب نکنید؛ اگر به هدف های بزرگ احساس نیاز نکنید؛انسان بزرگی نخواهید شد…}
«جیم ران»

آرمان خواهی؛ یعنی اینکه در سفر زندگی نخست بدانیم که چه می خواهیم؟
چرا می‌خواهیم؟
و چگونه می‌خواهیم؟
این رویکرد باعث می‌شود که با مدیریت زمان؛ هرگز عمر خود را تباه نسازیم و نیمه اول زندگی را صرف انتظار کشیدن برای نیمه دوم؛ و همچنین نیمه دوم را صرف حسرت خوردن برای نیمه نخست نکنیم…!!

آرمان و آرمان خواهی تحول آفرین است؛
آرمان باعث می‌شود که سختی ها و تلخی های راه برای انسان قابل تحمل گردد، چرا که انسان های آرمان خواه؛ مقصد مقصود و مطلوب های کمال انسانی را می دانند از همین باب است که لسان الغیب حافظ زیبا بیان
می نماید:
{ در ره منزل لیلی که خطرهاست در آن/
شرط اول قدم آن است که مجنون باشی/
کاروان رفت و تو در خواب و بیابان در پیش/
کی روی ره ز که پرسی چه کنی چون باشی}

آرمان و آرمان خواهی به انسان دید وسیع، رفیع و منیع می بخشد و باعث می شود که انسان در سفر زندگانی ارتفاع و ارتقا نگاه بیابد…

آرمان؛برد نگاه انسان را تقویت می نماید و انسان را از محدودیت نگاه می رهاند و به موجب آن افق دید و همچنین وسعت دید، به انسان می بخشد…

✓•نکته ی سوم:
[تغییر بزرگ؛ مستلزم داشتن نقشه بزرگ هست…]
آیا آماده اید که آینده خود را بنویسید و بسازید…!
آیا آماده اید رویاهای بزرگ داشته باشید و آنها را محقق کنید…
بنابراین حالا وقت ترسیم« نقشه بزرگ» فرارسیده است…!
همیشه «طراحی» نخستین گام است، سپس نوبت به اجرا و اقدام می‌رسد و آنگاه ارزشیابی…
اگر یک نقشه، به زیبایی و مانایی طراحی شده باشد اما مجالی برای اجرا و اقدام نیابد عملاً کارایی و اثربخشی خود را از دست می‌دهد…
یک خلبان هواپیما برای پرواز، نیازمند« نقشه پرواز» است و اتاق کنترل و فرمانی که کدهای این نقشه را جهت طی طریق هوایی؛ برایش کدگشایی و ره گشایی نماید…
در کنار همه مولفه های فوق؛ موفقیت این خلبان در این خواهد بود که آغازگر پرواز باشد و به تعبیری دیگر پرواز را آغاز نماید…
انسان های موفق و ماندگار در تاریخ انسانی اصولاً آغازگر بودند و این فرهنگ آغازگری را از خودشان آغاز نموده اند «خود آغازگری»…
بنابراین برای آغاز؛ سخت نیازمند نقشه پرواز و نقشه زندگی هستیم…

✓•نکته ی چهارم:
[برای حصول تغییرات بزرگ؛ عمل کنیم و اهل اقدام باشیم…]
به تعبیر جیم ران از بزرگان علم موفقیت:
{دلگرمی و تشویق به انجام کاری، بدون عمل کردن به آن، منجر به چیزی بیش از توهم نمی شود}

همین حالا اقدام کنید…!
نمی شود تا ابد منتظر ماند تا شرایط ایده‌آل مهیا شود، جرات داشته باشید و همین حالا شروع کنید…
هرگز همه مسیر به تو نشان داده نخواهد شد، با برداشتن یک قدم، گام بعدی ظاهر می شود و همانطور که پیش می روی مسیر برایت آشکار می گردد…
با قدم برداشتن به سمت اهدافت مسیر را می سازی…!
به تعبیر پیتردراکر:
{بهترین راه پیش بینی آینده؛ساختن آن است…!}

وقتی که راه نمی روی یا نمی‌دوی زمین هم نمی خوری و این «زمین نخوردن »محصول سکون است نه مهارت…!!
از نظرگاه اندرو میتوس:
{هر جا که هستید همان جا نقطه آغاز است؛
تلاش بیشتر امروز؛ سازنده فردای متفاوت شماست…}

✓حکیم ابوالقاسم فردوسی در همین باب جاودانه می‌سراید:
{بزرگی سراسر به گفتار نیست/
دو صد گفته چون نیم کردار نیست}
افصح المتکلمین سعدی نیز در همین باب مانا می‌سراید:
{سعدیا گرچه سخندان و مصالح گویی/
به عمل کار برآید به سخندانی نیست}

✓•نکته ی پنجم:
[برای شروع یک تغییر بزرگ؛ حلقه ارتباطی مثبت و سازنده داشته باشید]
+به تعبیر عارف بزرگ مولانا:
{نار خندان باغ را خندان کند/
صحبت مردانت از مردان کند/
گر تو سنگ صخره و مرمر شوی/
چون به صاحب دل رسی گوهر شوی/
مهر جانان در میان جان نشان/
دل مده الا به مهر سرخوشان}

بشر از ابتدای آفرینش، هماره به صورت قبیله ای، عشیره ای و دسته جمعی زندگی می کرده است…
فلذا هر کدام از ما برای موفقیت باید قبیله گمشده خویش را پیدا کنیم…!
یعنی اینکه خود را در مدار انسان‌های موفق قرار دهیم…!
به تعبیر جک کنفیلد:
{بهترین ها را ببینید تا بهترین شوید}

جیم ران از بزرگان علم موفقیت در این راستا می فرماید:
{دوستانت را به من نشان بده تا آینده ات را به تو نشان دهم…!}

✓•نکته ی ششم:
[برای شروع یک تغییر بزرگ؛ دوستانتان را پاکسازی نمایید…!!]
شهریار خرد و شهسوار ادب حضرت علی علیه السلام در این باب جاودانه می فرماید:
{بریدن از جاهل؛ پیوستن است به عاقل…}

بکوشیم از گفتگوهای منفی بیرونی با افراد منفی اندیش و بد اندیش پرهیز نماییم…!
چراکه امیر بیان علیه السلام می فرماید:
{بداندیشی؛آفت زندگی است…}
ببینید این دوستانتان باعث ارتقاء سطح شما خواهند شد یا این که خیر، باعث کند شدن سیر حرکتی شما
می شوند…!
بررسی نمایید که آیا این فرد در فرایند و جریان موفقیت من را کمک می‌نماید یا اینکه من را پایین می‌کشد…!
برخی از دوستان، دانسته یا ندانسته مانع ارتقاء سطح شما هستند چه لزومی دارد که هر روز آنها را ببینید…!
++پاکسازی در حقیقت یک نوع فضاسازی مثبت است که کمک می‌نماید تا افراد عظیم تر و عزیزتری وارد زندگی تان بشود…!
{هرکه پیوندد به أهل حق ز مردان خداست/
آهن پیوسته با آهن ربا،آهن رباست} «صائب تبریزی»

✓•نکته ی هفتم:
[برای شروع یک تغییر بزرگ؛ هر روز کتاب بخوانید و فلسفه آموختن داشته باشید…]
متاسفانه یکی از آسیب های جدی جامعه امروز، آن است که گاهاً کتاب کمتر در سبد خرید خانوار جایگاهی دارد؛ فلذا آمار و سرانه مطالعه پایین است…!
مطالعه قدرت تحلیل، تفسیر، تبیین و حتی تصویر سازی انسان را ارتقاسطح می دهد…
تصاویر ما حاصل تفاسیر ما هستند…
{برگ درختان سبز درنظر هوشیار/
هر ورقش دفتریست معرفت کردگار}

در حقیقت مطالعه باعث ارتقاء نظام تحلیلی انسان خواهد شد…
و نوع نگاه و نگرش آدمی را به عالم هستی، عالم معنا و عالم انسان تغییر خواهد داد…
از همین باب است که شاعر معاصر،
فریدون مشیری زیبا و مانا می‌سراید:
{ای باغ پر طراوت اندیشه های ناب/
پنهان ز برگ برگ تو اعجاز آفتاب/
جان من و تو یک نفس از هم جدا مباد/
ای خوب جاودانه، ای دوست، ای کتاب}

✓•نکته ی هشتم:
[تغییرات بزرگ حاصل گفتگوهای قدرتمند درون است]

در طول شبانه روز بالغ بر ۵۰ هزار فکر از ذهن ما گذر می نماید، بدین سان باید بکوشیم از گفتگوهای منفی درونی با خود یا با دیگران اجتناب نماییم…
یکی از جاهایی که سرنوشت افراد از یکدیگر منفک
می شود دقیقا همین جاست…
چرا که به تعبیر بزرگان علم موفقیت:
{هرچیز که به زبان آید به جهان آید…}

در ذهن شما چه گفتگو هایی در جریان هست، بکوشید دفترچه ای به همراه داشته باشید و هر گفتگوی
ی که با خود دارید را یادداشت نمایید؛ سپس متوجه می شوید که ذهن تان و گفتگوهای درونی تان چه سمت و سویی دارند…
فلذا،باید« پرهیز کلامی» داشته باشیم چه نسبت به خودمان و چه نسبت به دیگران…!
چرا که عارف بزرگ مولانا مانا می‌سراید:
{ای زبان هم گنج بی پایان تویی/
ای زبان هم رنج بی درمان تویی}
فلذا اگر زبان و بیان آدمی بر مدار« محبت و منطق» یا اینکه بر مدار «خرد و ادب» قرار گیرد، بسیار بسیار کارگشا و راهگشا خواهد بود و باعث دل آگاهی و دل گشایی خواهد شد…!

بنابراین از نظرگاه مولانا؛اگر می‌خواهیم که در وقت نیاز؛ «زبان جان» باز شود، باید« زبان کام» را ببندیم:
{این دهان بستی دهانی باز شد/
تا خورنده ی لقمه های راز شد/
لب فروبند از طعام و از شراب/
سوی خوان آسمانی کن شتاب/
گر تو این انبان ز نان خالی کنی/
پر ز گوهرهای اجلالی کنی }

• منبع خبر : نصیر بوشهر