نصیر بوشهر – اکبر نهاری – جهان بینی فردوسی یک جهان بینی ایرانی است،به این دلیل که حکیم توس ایرانی ترین ایرانی است که می شناسیم .
جهان بینی فردوسی بر چهار شالوده بنیان نهاده شده است:
۱_ خرد؛ به باور فردوسی انسان ایرانی یک انسان خردمند است و تا آنچا در شاهنامه به اصل خرد توجه شده است که ما گاهی کتاب شاهنامه را به درستی ( خرد نامه) می نامیم و در جای جای شاهنامه می بینیم که بیت هایی در ستایش خرد سروده شده است.
۲_ شالوده دوم جهان بینی فردوسی داد است؛شاهنامه را نمی توان تنها نامه خرد دانست بلکه( نامه داد ) نیز هست،داد در کارکرد شاهنامه برابر با آیین وسامان است و کاربردی بسیار گسترده تر از آن مفهومی دارد که ما با آن آشنا هستیم،در شاهنامه جهان بر اساس( داد) بنیان نهاده شده است.
۳_ سومین شالوده جهان بینی فردوسی نام است،نام در فرهنگ شاهنامه معنایی بسیار ژرف تر و گسترده تر از آن معنایی دارد که ما با آن آشنا هستیم،و صرف نامگذاری نیست ؛ نام در شاهنامه سرشت است،هویت است،شخصیت است،نام آنقدر در شاهنامه ارزشمند است که بهرام برای یافتن تازیانه ای که نامش بر آن نوشته شده است و در جنگ با تورانیان گم کرده است ، جانش را بر سر یافتن آن می گذارد. واین نشانه ارزشمندی نام در شاهنامه و در نزد ایرانیان بوده است.
۴_شالوده چهارم در جهان بینی فردوسی ،شادی است ؛ شاهنامه نامه شادی هم است؛ در شاهنامه، ایرانی اگر شاد نباشد ،در ایرانی بودنش باید شک کرد،درست است که امروز شادی حلقه گمشده در جامعه ایرانی است، اما ما باید بدانیم که در هیچ فرهنگ و آیینی به اندازه فرهنگ ایرانی و به ویژه در شاهنامه از شادی سخن گفته نشده است و آن را بزرگ نداشته است،شادی در شاهنامه و فرهنگ ایرانی از جایگاه بسیار والایی برخوردار است،اما نکته مهم در این است که انسان شاهنامه زمانی به شادی می رسد که سه عنصر خرد، داد و نام را به دست آورده باشد،بنابراین زیر بنای شادی و در حقیقت به دست آوردن شادی در گرو به دست آوردن خردو داد و نام است.
نکته ای که در مورد شادی و جشن های ایران باستان قابل ذکر است این است که در گذشته در هر ماه حد اقل یک جشن بوده است و آن این بوده است که در گذشته روزهای هر ماه هر روز از سال نامی داشته است،مانند: شانزدهم مهر ،مهر روز،پنجم اسفند ،اسفند روز،سیزدهم تیر ،تیر روز و…و ایرانیان هر روز که با ماه ،همنام می‌ شده است ،جشن می گرفتند ،مانند جشن مهرگان( شانزدهم مهر) ،جشن تیرگان( سیزدهم تیر) و …و اینها علاوه بر جشن های دیگری بوده است که اجداد مابه بهانه مختلف برای ایجاد شادی در جامعه به پا می داشته اند.

• منبع خبر : نصیر بوشهر