کانال سوئز برای شوروی اهمیت بسیاری داشت وقتی که می‌دید قرار است در یک درگیری سیاسی – امنیتی آن را همچنان در دست انگلستانی ببیند که در جنگ سرد سایه همدیگر را با تیر می‌زدند. اما هرگز این منفعت را در قیاس با زیان جنگ رو در رو با قدرت‌های بزرگ دنیا، با هم برابر نمی‌دید. برای همین، نیکیتا خروشچف رئیس جمهور وقت اتحاد جماهیر شوروی به همتای مصری‌اش، جمال عبدالناصر گفت، اسلحه و پول با من، ماندن و در صورت لزوم جنگ با شما، آنچه که در ظاهر بایدن و ترامپ به اشرف غنی، گفته بودند، اما چرا، کانال سوئز ملی شد، افغانستان گرفتار طالبان؟
دلیل اصلی و عمده‌ی آن اقبال مردم‌ به این دو سیاستمدار و مسوول دولت بود. جال عبدالناصر هر چند دنباله رو سوسیالیت‌های شوروی بود اما توانسته بود حس ناسیونالیستی عجیبی را بین اعراب در سراسر دنیا به نفع خودش بوجود بیاورد، چیزی که اشرف غنی نه تنها موفق نبود بلکه برخی رفتارش ایجاد انشقاق قومی و قبیله‌ای در کشور ۷۲ ملت می‌کرد.
جمال عبدالناصر هر چند در مقابل اسرائیل موفق به حذف آن کشور مطابق آنچه قول داده بود، نشد، ولی همچنان اتحاد ارتش تحت امرش را حفظ کرد، در حالی که، در افغانستان تحت امر اشرف غنی، او، همه‌ی مدیریت و فرماندهی ارتش را سپرد به یک قومیت خاص و تفرقه را در میان لشکریانش بیشتر کرد، لشکری که به شدت از نظر مالی و لجستیکی حمایت می‌شد.
درس بزرگی که اشرف غنی به همه سیاستمداران دنیا داد این بود. استمرار قدرت هر دولتی، نه به لشکر و ارتش است و نه داشتن کماندوهای دوره دیده‌ی مجهز، نه به سخنرانی است و نه به پز دادن به اسم و رسمی که قدرت آن را ایجاد کرده، فقط و فقط یک شرط دارد، اقبال مردم، این که مردم، حرف‌های سیاستمداران خود را درمقابل واقعیت‌های موجود نبینند، این که مردم مدیر ارشدی را که جان و مال‌شان را در دست گرفته، باور داشته باشند، این گونه است که برای حفظ آن مسوول در مقابل هر تهدیدی سینه سپر کرده، برای دفاع می‌ایستند، و الا خود را تسلیم طالبان می‌کنند تا از شر دروغ‌ها و اشرافیت گرایی، اشرف آسوده شوند یا این که، در اوج آسمان از طیاره آمریکا سقوط… .
جواد رنجبرزاده ۲۷ مرداد ۱۴۰۰

• منبع خبر : نصیر بوشهر