????ویکتور فرانکل بنیان‌گذار معنادرمانی سال‌ها پیش در توصیف جامعه غربی صنعتی شده، از اصطلاح # سندروم یکشنبه استفاده کرد. سندروم یکشنبه به این معناست که افراد طی هفته که مرتب درگیری‌های شغلی و اداری و …دارند، به روز یکشنبه که می‌رسند و دست از مشغولیت‌های شغلی کشیده‌اند، احساس دمغی و کسالت می‌کنند و بعداز ظهر‌های یکشنبه(جمعه) برای آنها ملال‌آور است.
????در وضعیتی مانند آنچه شرایط کرونا نام گرفته، عموماً افراد با دو احساس دست و پنجه نرم می‌کنند: اضطراب و ملال.
اضطراب به خاطر اینکه شخص از تهدید به مرگ می‌ترسد و دوست ندارند با نیستی و مرگ به عنوان یک امر حتمی فکر کند. ملال به خاطر این که سرگرمی‌ها و مشغولیت‌هایی که سال‌ها به طور خودکار به آنها پرداخته‌اند، متوقف شده و بایستی در خانه بمانند.
????از این رو انسان‌ها در شرایطی که اضطراب مرگ داشته باشند و از کارهای روزمره و روزمرگی دست کشیده باشند، به همان میزان که معناهای بزرگ در زندگی کمتر داشته‌باشند و با خود واقعی خویش فاصله داشته باشند، بیشتر مضطرب‌تر می‌شود و همچنین در خانه ماندن برای آنها ملال‌آ‌ور است. چرا که چنین شرایطی به طور عمیقی آنها را با خویشتن خویش روبرو می‌کند و فرصتی پیش می‌آید که شخص به این سؤالات در مورد خود فکر کند: آیا من خوب زندگی کرده‌ام؟ آیا زندگی‌ام را خودم خلق کرده‌ام ؟
معناهای بزرگ زندگی من کدام است؟ چیزهایی که به خاطر آنها عمری دویده‌ام، آیا ارزشش را داشته‌است؟ آیا بر اساس استعدادها، توانایی‌ها، ارزش‌ها و احساسات خودم زندگی کرده‌ام؟
نکند که دیر شود؟
????طرف‌داران معنادرمانی انسان سالم را دارای معناهایی مانند عشق و صمیمیت، روابط خانوادگی گرم، رنج به خاطر تحقق خویشتن و پاگذاشتن در مسیر انسان کامل شدن و کامل انسان شدن می‌دانند. چنین انسانی که همواره در مسیر معناهای پایدار خویش گام بر می‌دارد، در خانه ماندن و بودن با افراد مهم زندگی را خود زندگی می‌داند و برایش کمتر ملال آور است

• منبع خبر : نصیر بوشهر