غلامعلی دهقان، مدرس تاریخ

✍ ۲۵ اردیبهشت روز فردوسی است. همان که‌ با سی سال رنج و مرارت‌ عجم‌ زنده کرد تا الگویی شود برای آیندگان که می‌خواهند هویت‌ زبان پارسی را پاس بدارند.

✍ فردوسی با شاهنامه پلی زد میان ایران دوره‌ اسلامی با ایران‌باستان تا یکی‌ فدای دیگری نشود.

✍ زنده‌یاد عنایت‌الله‌ رضا گفته بود: “از یک‌ استاد مصری پرسیدم‌ چه اتفاقی افتاد که پس از فتح مصر به دست اعراب ارتباط فرهنگ مصر با پیشینه‌ خود به‌کلی قطع شد و مصر با آن همه گذشته تاریخی و تمدنی دچار گسست تاریخی شد؛ اما این اتفاق درایران رخ نداد”. آن ‌ استاد مصری پاسخ می‌دهد‌: “متاسفانه ما شخصیتی‌ مثل فردوسی نداشتیم”.

✍ سخن درباره‌ وی‌ و شاهنامه‌ بی‌نظیرش فراوان است‌ و اینجا‌ فقط‌ اشاراتی‌ به‌ برخی‌ از اوصاف حاکم مطلوب‌ از دیدگاه فردوسی‌ می‌شود.

✍ اولین شاخصه مطلوب‌ برای‌ حاکمان از دید حکیم‌ طوس، اتصاف‌ وی‌ به صفت‌ دادگری‌ و‌ دادستانی‌ است:

فریدون‌ فرخ فرشته نبود

به مشک و به عنبر سرشته نبود

به داد و دهش یافت نیکویی

تو‌ داد و دهش کن فریدون تویی

✍ دومین ویژگی‌ برای حاکم مطلوب فردوسی داشتن خرد است:

خرد افسر شهریاران بود

همان زیور نامداران بود

بداند بد ونیک مرد خرد

بکوشد به داد و بپیچد ز بد

✍ و هم او در‌ جای دیگر می‌گوید:

هر‌ آن نامور کو ندارد‌ خرد

ز تخت بزرگی کجا برخورد

✍ سومین مولفه مورد‌ توجه‌ فردوسی‌ برای‌ حاکم‌‌، مردمی بودن حاکم است:

هر‌ آن کو گذشت از‌ ره‌ مردمی

ز دیوان‌ شمر‌ مشمرش آدمی

✍ و یا‌ جای‌ دیگر:

جهان‌ یادگار‌ است‌ و ما‌ رفتنی

به گیتی‌نماند‌ به جز مردمی

✍ فردوسی بحق‌ حاکم مناسب‌ برای مردم را کسی می‌داند که بهترین‌ها‌ را برای تمشیت امور کشور و اداره آن انتخاب می‌کند:

سر تخت شاهان‌ بپیچد سه کار

نخستین ز بیدادگر شهریار

دگر آنکه بی‌مایه را برکشد

ز مرد هنرمند برتر کند

سوم آنکه‌ با گنج‌ خویشی کند

بکوشد به دینار و خویشی کند

• منبع خبر : نصیر بوشهر آنلاین