چند روزی از انتصابم به بخشداری دلوار نگذشته بود که همکاران گفتند روحانیون بخش، درخواست نشستی با شما را دارند. استقبال کردم و چند روز بعد آقایون روحانیون بخش ساحلی تنگستان(دلوار) زحمت کشیدند و به بخشداری تشریف آوردند. تا آنجایی که بخاطر می آورم بین ده تا پانزده نفر بودند. صداقت، سادگی و سلامت از سر و رویشان می بارید. واقعا فضایی معنوی بر جلسه حکمفرما بود. همگی با رویی گشاده این کمترین را به عنوان فرزند کوچک خود پذیرفتند و حضورم در بخشداری را خوش آمد گفتند. من حسابی شرمنده آن بزرگواران شدم. از میان این جمع محترم اما دو تن از سادات جلیل القدر مرا مجذوب معنویت خویش ساختند. یکی سید عبدالله حسینی بنجویی که خداوند بر عمر و عزتش بیفزاید و دیگری آقا سید محمد حسین محمدی بود که خداوند روحش را با اجداد کبارش محشور بدارد.

در طول دوره تقریبا دوساله حضورم در بخش دلوار، هر وقت از ناملایمات و مشکلات کار و روزگار خسته می شدم به زیارت یکی از این دو بزرگوار می رفتم و با برداشت رهتوشه ای از خرمن معنوی آنها تجدید قوا می کردم. امروز وقتی خبر رحلت جانسوز این عالم ربانی را شنیدم به شدت متأثر شدم. زیرا این سادات جلیل القدر و همه روحانیون تنگستان هرگز آلوده به قدرت و ثروت نشدند و همواره پناهگاه مردم باقی ماندند. ضایعه درگذشت آقا سید محمد حسین محمدی، این عالم ربانی را اول به مردم شریف تنگستان بویژه بخش ساحلی و سپس مردم متدین استان بوشهر تسلیت می گویم. خداوند روح آن سعید فقید را با انبیا و اولیا محشور بدارد.
محمد باقر عباسی سملی

• منبع خبر : نصیر بوشهر