باسمه تعالی

رئیس جمهور محترم جناب آقای دکتر حسن روحانی

نمایندگان محترم استان در مجلس شورای اسلامی

با احترام

بر اساس اسناد فرادستی و مبانی دینی ، بازنشستگان سرمایه‌های اجتماعی شمرده می شوند اما جمعیت قریب به دو میلیون نفری که صندوق بازنشستگی کشوری مسئول تامین معیشت ، بیمه کارآمد، سلامت جسمی روانی و اجتماعی و شان منزلت آنان است امروز حد بی مهری دولتها و مجلس هایی که می آیند و می روند را در میان هیچ قومی تا به این ابعاد ندیده اند. در حد فرصتی که به آنها داده شود مدیران عالی، میانی ،اداری و سازمانی را تنها نمی گذارند ، زیرا در تعلیم و تربیت ، ا نسان هر قدر پا به سن می‌گذارد پخته تر و جامع تر می شود لذا باید بستر استفاده از سرمایه‌های ارزشمند اجتماعی فراهم شود .اما متاسفانه نوعی چالش نگرشی و شکاف عمیق بین گفتمان ها را عملاً در این باره می بینیم به همین دلیل هم مسئولان ذیربط هرگز نتوانسته اند نشاط و پویایی و تحرک را در بین بازنشستگان گسترش دهند و معیشت و منزلت پیشکسوتان متاسفانه همچنان مغفول مانده است و اکنون مشکلات عدیده ای حیات بازنشستگان را تهدید می کند امید توجه به نیازها و انتظارات مان در دولت و مجلس داشتیم که متاسفانه تاکنون محقق نشده است. بیکاری فرزندان تحصیل کرده، بیمه ناکارآمد، حقوق زیر خط فقر و تبعیض و بی عدالتی در پرداخت ها، عدم همسان سازی یا متناسب سازی در پرداختها ، امید و نشاط و سلامتی را از این به اصطلاح سرمایه‌های اجتماعی!!! گرفته است .
آنچه که موجب تهیه این درخواست شده است بحث افزایش امتیازات فصل ۱۰ قانون مدیریت خدمات کشوری برای شاغلین به میزان ۵۰ درصد است که خبر مسرت‌بخشی است. اما قبل از اجرای این بخشنامه فاصله حقوق بازنشسته سنوات قبل با شاغل هم تراز خود تفاوت تا ۶۰ درصدی را داشت و اکنون به بیش از دو برابر می‌رسد. جایگاه بازنشستگان کشوری در افزایش ۵۰ درصدی جدول امتیازات برای شاغلین در کجاست؟ دولت و مجلس باید نقش خود را در پرداختها به دور از تبعیض ایفا نمایند( ماده ۳۰برنامه ششم).
مغفول ماندن بازنشستگان تلخ و دردناک و زجرآور است. هرگز فکر نمی کردیم با بازنشسته شدن از جامعه حذف می‌شویم و هیچکس به فکر رفاه و آسایش ما نباشد. هرگز گمان نمی کردیم پس از سی سال کار در بدترین شرایط ممکن از جنگ گرفته تا بازسازی و تحریم، در دوران بازنشستگی شرایط سخت تری را تجربه کنیم و به درجه استیصال برسیم. اگر سفره انقلاب تضعیف شده و بودجه نیست چرا فقط بازنشستگان باید این کمبود را درک کنند؟ چرا بازنشستگان نباید از قانون مدیریت خدمات کشوری بهره ببرند؟ مگرقانون فصل الخطاب نیست؟

رئیس جمهور محترم
نمایندگان محترم مجلس

ما خواستار تسری اصلاحات بند دهم قانون مدیریت خدمات کشوری به کلیه بازنشستگان کشوری هستیم. امروز – کرونا ویروس بی عدالتی- در اجرای قوانین برای بازنشستگان راه نفس ما را بسته است .نرخ تورم مبنای افزایش حقوق سالانه است اما از سال ۸۶ تاکنون در بیشتر سنوات بلا اثر بوده است. هدف افزایش ۵۰ درصدی سقف امتیازات فصل دهم قانون مدیریت خدمات کشوری برقراری عدالت و رفع تبعیض و نابرابری بین حقوق و مزایای کارکنان دستگاه های اجرایی مختلف است اما طبق
ماده ۳۰ برنامه ششم توسعه ، دولت باید فکری هم برای رفع تبعیض و بی عدالتی در پرداخت حقوق بازنشستگان هم بنماید. متاسفانه به جای اجرای صحیح قانون مدیریت خدمات کشوری در خصوص همترازی و متناسب سازی حقوق بازنشستگان و شاغلان دارای شرایط مشابه ، بر شدت و حدت اختلاف حقوق شاغل و بازنشسته می دمند. به طوری که با بخشنامه اخیر سازمان برنامه و بودجه کشور اختلاف میانگین حقوق بازنشسته و شاغل دولت به بیش از دو و نیم میلیون تومان می رسد. وتا سال ۱۴۰۰ که دولت تدبیر و امید استقرار دارد یقینا بر شدت اختلاف افزوده خواهد شد . امید وار بودیم که دولت امید با اصلاح فصل دهم قانون مدیریت خدمات کشوری برای حقوق بازنشستگان کشوری همراه با شاغلین مشابه از نظر سنوات خدمت مدرک تحصیلی و سایر عوامل و متغیرهای خدمتی مندرج در قانون اقدام موثری بنماید اما طرح ارائه تسهیلات ۱۲ میلیون ریالی خرید کالا به بازنشستگان کشوری را اجرایی می کنند و بیشتر به تحقیر بازنشستگان می‌افزایند. بازنشستگان در جامعه انقدر حرمت دارند که کالایی به قیمت ۱۲ میلیون ریال را با اقساط ماهیانه خریداری نمایند . منتظر بودیم که تا پایان دولت روحانی اختلاف حقوق بازنشسته با هم‌تراز خود به ۱۰ درصد برسد و متناسب سازی انجام شود اماهمچنان ماده ۸۵ قانون مدیریت خدمات کشوری برای بیمه تکمیلی بازنشستگان اجرا نشد . ماده ۱۱۲ برنامه ششم توسعه مبنی بر افزایش حقوق کسانی که در مناطق عملیاتی دفاع مقدس شاغل بودند و اکنون بازنشسته اند اجرا نشد، ماده ۱۲۵ قانون مدیریت خدمات کشوری اجرا نشد و اکنون بی اعتنائی به بازنشستگان در پی اصلاح مواد فصل دهم قانون مدیریت خدمات کشوری به آن افزوده گردید که همه نشان از مغفول ماندن بازنشستگان در دولتها و مجلس ها یی است که یکی پس از دیگری می آیند و اقدامی نمی کنند.

در پایان بخشی از سروده همکار فرهنگی فرهیخته را که ناله از بی توجهی شما سر داده تقدیم میکنم.

پیشکسوت کرده ای نامم ولی جز باد نیست
مایه فخر م ولی جز وصف بی بنیاد نیست
گاه باور می کنم حرف تو را قد می کشم
ویژه آن وقتی که می گویی چو تو استاد نیست
حرف شیرین می زنی گویی وطن مدیون توست
پس چرا خسرو برد بر نامی از فرهاد نیست؟
…
من کجای این نظامم؟واقعا پیشکسوتم
گر چنینم پس چرا دنیای من آباد نیست؟

• منبع خبر : نصیر بوشهر