مواجه با درد

نصیربوشهر – زهرا جوهری:

حتماً تا به حال متوجه این مسئله شده ایم که چرا اکثر ما انسانها در طول روز و در طی زندگی خود ،فقط به دردها و غم هایمان می اندیشیم. مگر سیستم مغزی ما دچار اختلال و بیماری است که به شکل مداوم بر روی یادآوری دردها تمرکز دارد.؟… خیر…. اتفاقاً این مسئله نمایانگر سلامتی مغز و فکر ماست.

همانطور که تب نشانه ی وجود عفونت در بدن است ؛احساس درد و اندوه نیز بیانگر وجود مشکل یا مشکلاتی در درون یا برون ماست و تکرار مداوم احساسات رنج و خشم و پریشانی و غم ،حامل پیامی ویژه از جانب مغز برای ماست. این احساسات منفی و ناراحت کننده از ما می‌طلبد که وجودشان را جدی بگیریم؛ آنها را پس نزنیم و صدایشان را با بی تفاوتی و شادی و خوشی های زودگذر و مسکن خاموش نکنیم زیرا با پس زدن و کهنه شدن آنها درمان و شفای آنها نیز دشوارتر خواهد بود .

دردها هم به مانند کودکان به رسیدگی و توجه و درک و فهم و در مراتب بالاتر روحی( البته اگر بتوانیم؛ )به عشق نیاز دارند که ما با پرداختن به آنها و انجام تصمیمات لازم، باعث شفا و التیام شان خواهیم شد .گاه تنها راه چاره، تصمیم به پذیرش و صبوری و گذر زمان است اما همین تصمیم گیری، بسیار کارساز بوده و در نتیجه با وجود رنج بسیار ممکن است ما آرامش باطنی عمیقی را تجربه کنیم. دردها نیز به مانند شادی ها، احساساتی عظیم هستند و ندید گرفتن آنها و صرفاً پرداختن به شادی ها در طول زندگی، درون ما را با تعارض و دوگانگی مواجه می کند. تنها با پرستاری و تامل بر روی آنها و فهمیدن شان؛ ما نکته و درس و حتی زیبایی و موهبت عایدی از جانب آنها را خواهیم دانست. آنها آموزگارانی بس بزرگ ،برای رشد و خودشناسی ما آن هستند زیرا فقط با دست و پنجه نرم کردن با دردها و تفکر بر روی آنها چهره ی واقعی و خصوصیات پنهانی خود را (چه مایوس کننده و چه امیدوارکننده) بهتر می شناسیم. تاکید می‌شود این مسئله به معنای استقبال از درد کشیدن نیست بلکه به مثابه ی استفاده از قدرت درونی و خوش فکری ما برای رهایی و چاره اندیشی و درمان و در نتیجه ایجاد نشاط و شادابی ست .

پس بیاییم دردها را نیز علیرغم وجود ناخوشایندشان به مانند شادی هایمان پاس بداریم .

۱۴۰۰/۹/۱۵

• منبع خبر : نصیر بوشهر