با تشکر از نشریه وزین نصیر بوشهر و با سلام به مخاطبین گرامی؛ واقعیت این است که گاهی اوقات به عنوان یک شهروند از دیدن برخی وقایع دلخراش و کاستی های موجود در مبلمان شهری افسوس می خوریم که کمتر شاهد چشم بینا و گوش شنوایی هستیم ، در پیاده رو حاشیه ساحل شهر بوشهر […]

با تشکر از نشریه وزین نصیر بوشهر

و با سلام به مخاطبین گرامی؛

واقعیت این است که گاهی اوقات به عنوان یک شهروند از دیدن برخی وقایع دلخراش و کاستی های موجود در مبلمان شهری افسوس می خوریم که کمتر شاهد چشم بینا و گوش شنوایی هستیم ، در پیاده رو حاشیه ساحل شهر بوشهر شاهد تاخت و تاز موتور سواران نترس در چند سانتی متری پیاده روی مخصوص عابرین پیاده هستیم به نحوی که چه بسا آنچنان فضا مهیا شده که تصور می شود طراح پیاده روها طراح پیست مسابقه بوده است و متاسفانه شاهد کمتر برخورد انتظامی با این طیف از متخلفین که آسایش را از عابرین و خانواده ها سلب نموده اند بوده ایم و مضافا هیچگونه مانع و مقررات و تابلوهای ورود موتور ممنوع و مانع های سیمانی مخصوص توسط شهرداری جهت جلوگیری از ورود موتور سواران که جذابیت تک چرخ و سرعت رفتن را بکاهد نصب، طراحی و ایجاد نشده است.

سوالی مطرح می شود که پس مسولیت حفظ سلامت روح و روان عابرین پیاده با کیست؟

مسولیت حفظ جان عابرین پیاده با کیست؟

و چرا تدابیر لازم و برخوردی متناسب در این زمینه با متجاوزین به حقوق شهروندان صورت نمی پذیرد؟

ضمنا مگر عوارض و مالیاتی که از شهروندان گرفته میشود نباید در مسیر آرامش و آسایش مردم هزینه شود؟

چرا فرهنگ سازی لازم توسط صدا و سیما در قالب یک برنامه تلوزیونی انجام نمی شود؟

آیا درست است که مادری که به جهت آرامش و استراحت به کنار ساحل آمده و در پیاده رو از ترس و اضطراب موتور سواران و برخورد آنان با کودک صغیر، حین شنیدن صدای موتور سیکلت به سمت بچه اش دویده و مجبورا کودک را در آغوش بگیرد؟

هدیه دادن آرامش به مردم سخت نیست با کمی همت و تفکر متولیان مبلمان شهری می توانند حداقل وظیفه خود را انجام دهند.

به امید روزی که کاستی ها اصلاح شوند.

  • منبع خبر : نصیر بوشهر