«بسم الله الرحمن الرحیم
هست کلید در گنج حکیم»

« درختان بزرگ؛ حاصل دانه های کوچک!
موفقیت های بزرگ؛ حاصل گام های کوچک! »

«مدل موفقیت»

نکته ی اول:

«از سنجاب ها؛ هنر «کاشتن»
را بیاموزیم»

این موجودات کوچک؛ زیبا و دوست داشتنی با دست های کوچک شان دانه های بلوط را برای ذخیره ی زمستانی در جای جای جنگل،
درون خاک پنهان می کنند تا غذای زمستانی آن ها باشد اما به دلیل فراموشی؛ بسیاری از این دانه ها جوانه می زنند و به نهال های بلوط مبدل می شوند.
یکی از زیباترین هنرهای انسان؛
«هنر کاشتن و ساختن» می باشد.
ما در سفر زندگانی برای آنکه از احساس رها شدگی و گم شدگی رهایی یابیم و عمیقا احساس معنا نماییم و به دیگران نیز معنا دهیم، باید بذرهای:
«دانایی؛زیبایی و نکویی» بکاریم!
چرا که نظام هستی بسیار هوشمندانه عمل می نماید و هر بذری را که در عالم وجود می کاریم؛ثمره و محصول آن را در فصل های دیگر زندگی؛ برداشت خواهیم نمود!

به تعبیر حکیم نظامی گنجوی:
«هر که به نیکی عمل آغاز کرد/
نیکی او روی بدو باز کرد/
گنبد گردنده ز روی قیاس/
هست به نیکی و بدی حق شناس»

نکته‌ی دوم:

«زمین موفقیت داشته باشیم»

هر بذری؛ برای باروری و شکوفایی نیازمند زمین و زمینه ای می باشد؛ بذر موفقیت نیز از این قاعده مثتثنی نیست؛فلذا برای کسب موفقیت ابتدا باید «تدارک موفقیت» ببینیم و در کنار تهیه ی طرح و نقشه ی علمی و عملی، جهت اجرایی نمودن گام های موفقیت؛ «زمین و زمینه ی موفقیت»
را تبیین و تدوین نماییم..
بعد از انتخاب زمین و زمینه ی موفقیت؛ به تعبیر کشاورزان، جدول بندی و فاصله گذاری بین بذرهای ذهنی بر اساس
«قانون مشابهت و مجاورت» را انجام داده و بذرهای دانشی و نگرشی موفقیت را در فایل های بخصوص ذهنی بکاریم و در پرتو هنر «کاشتن»؛فرایند «ساختن» را آغاز نماییم و
از این رهگذر؛ کاربری ذهنی مان را از مسکونی به مزروعی تبدیل نماییم تا با خود مشاهده گری و خودآغازگری؛
کوهستان ذهن را روشن بینانه بپیماییم و به قله ی خودشکوفایی رهنمون شویم…

نکته ی سوم:

«اگر می خواهی بیایی در اوج؛
ابتدا باید بروی در عمق؛
همانند دانه و خانه!! ».

یک درخت بلوط بسیار بزرگ را تجسم نمایید، این درخت بزرگ؛ حاصل یک دانه ی کوچک است.
دانه ی بلوط رشدش را از «درون» آغاز می کند و ابتدا به سمت «عمق» حرکت می نماید و قبل از آن که جوانه بزند؛ ریشه می زند و بعد ها که این دانه تبدیل به درخت عظیمی شد؛این درخت عظیم را ریشه هایی سراپا نگه می دارند که چندین متر در عمق زمین حرکت نموده و طول دارند!
بنابراین برای آنکه«ارتفاع و ارتقاء»
یابیم؛ ابتدا باید عمق پیدا کنیم!

از همین باب است که ژان کمنیوس؛ از بزرگان تعلیم و تربیت جهانی در قرن هفدهم می فرماید:
«در تمام عملیات طبیعت، پیشرفت از درون آغاز می شود و همچنین طبیعت جهش نمی کند بلکه گام به گام پیش می رود…».

نکته‌ی چهارم:

«گام های کوچک برداریم»

هر روز یک درصد نسبت به روز قبل بهتر شویم!
مااغلب خودمان را متقاعد می کنیم که دستاوردهای بزرگ به اقدامات بزرگ نیاز دارند؛در حالیکه پیشرفت یک درصدی مهم تر است،به خصوص اگر در بلند مدت باشد.
تأثیر پیشرفت های کوچک در بلند مدت شگفت آور است؛اگر در هر روز یک سال، یک درصد بهتر شوید،در نهایت سی و هفت برابر بهتر از قبل خواهید شد…

قهرمانی که در میدان مسابقه عملکرد بی نظیری از خود نشان می دهد،نتیجه ی صدها ساعت تمرین را به نمایش می گذارد.

برای موفقیت؛گام های کوچک و عملیاتی بردارید؛به تعبیر سقراط:
«بزرگ بیاندیشد و کوچک عمل کنید».

انسان با رفتن به راه می پیوندد اما با ماندن به سکون!

انسان در رفتن،«صعود» را تجربه می کند اما در ماندن، «رکود» را به نظاره می نشیند!

انسان در رفتن،هنر«دیدن و دیده شدن» را تجربه می نماید، چرا که به تعبیر لویناس:
«ما همان گونه که می بینیم؛دیده می شویم…».پس بکوشیم زیبا ببینیم و زیبایی ها را ببینیم!

انسان برای از میان برداشتن یک کوه؛ با اولین سنگریزه آغاز می نماید!
به تعبیر لائوتسه:
«یک راه هزار مایلی، با اولین قدم و اولین گام آغاز می شود».
بنابراین راه و جاده ی موفقیت را آهسته و پیوسته بپیماییم و ابتدا از درون و هسته ی جودی رشد نموده و سپس به پوسته رسیده و جوانه بزنیم؛ زیرا که جهان بیرون؛انعکاس جهان درون است!

نکته ی پنجم:

« گام به گام حرکت کنیم »

طبیعت فرایند رشد را گام به گام می پیماید؛فرایند موفقیت، نردبانی و پلکانی انجام می پذیرد نه آسانسوری و جهشی! همانند فصل های سال!
همانند مراحل رشد انسان؛
افصح المتکلمین سعدی در همین باب جاودانه می سراید:
«ای که وقتی نطفه بودی بی خبر/
وقت دیگر طفل گشتی شیرخوار/
مدتی بالا گرفتی تا بلوغ/
سرو بالایی شدی سیمین عذار/
همچنین تا مرد نام آور شدی/
فارس میدان و صید و کارزار../
نام نیکو گر بماند ز آدمی/
به کز او ماند سرای زرنگار »

نکته ی ششم:

«در هر زمان فقط یک کار انجام دهید»

کارها به یک اندازه مهم نیستندفلذا ما باید مهم ترین کار را انجام دهیم و به اتمام برسانیم سپس کاری دیگر را آغاز نماییم!
«اهداف و کارهای مان را بر اساس اهمیت؛در اولویت قرار دهیم»
سعی کنید در هرزمان فقط بر روی یک کار تمرکز کنید و یک کار انجام دهید؛ انجام دادن چند کار همزمان، باعث می شود که انسان تمرکز کامل بر روی هیچ کدام از کارها نداشته باشد و نتیجه ی مطلوب نیز حاصل نشود.
آدم های موفق؛در هر زمان فقط یک کار را انجام می دهند تا بتوانند تمرکز خود را به صورت ویژه بر همان عمل معطوف نمایند و بازدهی، کارایی و اثربخشی شان را ارتقاء دهند.

نکته‌ی هفتم:

«در راه موفقیت؛ قانون دانه را به خاطر بسپار!…»

قانون دانه چه چیزی به ما می آموزد؟
این قانون بیان می کند:
«اگر می خواهید چیزی به دست بیاورید باید بیش از یک بار برای بدست آوردن آن تلاش کنید»

وقتی یک درخت سیب را در فصل میوه نگاه می کنیم تعداد زیادی میوه می بینیم که در داخل هر کدام از آن ها تعدادی دانه وجود دارد و اگر دقت کنیم به عدد شگفت انگیزی می رسیم؛ چرا در داخل هر سیب فقط یک دانه نیست؟
طبیعت برای ما درس بزرگی دارد،
در هر سیب بیش از یک دانه وجود دارد چونکه همه ی آنها فرصت رشد کردن و تبدیل شدن به درخت را ندارند.
رابرت کیوساکی در همین باب بیانی جذاب دارد بیان می کند:
«برنده ها از شکست خوردن نمی ترسند اما بازنده ها چرا!
شکست بخشی از فرایند موفقیت است؛کسانی که از شکست دوری می کنند از موفقیت نیز همان قدر دور می شوند…».

توماس ادیسون را باید بزرگترین نماد
برای انسان های شکست خورده ی موفق دانست.
ادیسون برای ساخت لامپ، بیش از نه هزار بار شکست را تحمل کرد تا اینکه بالاخره موفق شد!!

نکته ی هفتم:

«در راه صعود؛صبورباش»

به تعبیر لسان الغیب حافظ:
«صبر کن حافظ به سختی روز و شب/عاقبت روزی بیابی کام را»

سرگذشت بیل گیتس مؤسس مایکروسافت آموختنی است!!

«هیچ رازی در کار من وجود ندارد؛
خیلی ساده،من طرحم را به ۱۲۰۰نفر
نشان دادم،۹۰۰ نفرشان قاطعانه گفتند نه؛ ۳۰۰نفر به آن طرح توجه نمودند.
۸۵ نفرشان نظر مثبتی داشتند ولی بیشترشان در عمل هیچ کاری نکردند.
۳۰ نفر از آنان طرح را جدی گرفتند و یازده نفرشان با سرمایه گذاری در طرح؛ من را مولتی میلیاردر کردند!
«هیچ وقت دست از تلاش برندارید»

نکته ی هشتم:

«مداومت؛کلید موفقیت است»

تداوم داشتن، یعنی اینکه در راه موفقیت «دوام» بیاورید؛ادامه دهید و تا آخرین مرحله پیش بروید و دائم به خودتان بگوئید یک هفته ی دیگر ادامه بده و دوام بیاور!

خیلی ها در جاده ی موفقیت،
یک گام یا یک در مانده به موفقیت،
متوقف شدند زیرا که ادامه نداند!
به تعبیر صائب تبریزی:
«آبی که برآسود زمینش بخورد زود/
دریا شود آن رود که پیوسته روان است»
حضرت علی علیه السلام در تعبیری فاخر می فرماید:
«ارزش هر انسانی به قدرت همت اوست»
ما باید در سفر زندگانی؛
«مدیریت عزم»
داشته باشیم و به تعبیر یکی از اندیشمندان مغرب زمین:
«برای موفقیت؛
هرگز،هرگز و هرگز از پای نایستید».

لسان الغیب حافظ نیز در همین راستا جاودانه می سراید:
«ذره را تا نبود همت عالی حافظ/
طالب چشمه ی خورشید درخشان نشود »

بنابراین باید «مدیریت وقفه ها»
را دریابیم و سپس حرکت رو به جلو داشته باشیم!!
اگر در جایی هم توقف نمودیم جهت «انتقال انرژی و تجدید قوا» باشد، همانند ماشینی که راننده ی آن در طول مسیر، برای پیمودن با اطمینان راه و همچنین حرکت همراه با قدرت،
وارد پمپ بنزین می‌شود و عمل سوخت گیری را انجام می دهد!

نکته ی نهم:

«سریع انجامش بده؛تعلل نکن،
تحرک داشته باش!»

درهنر تصمیم گیری علاوه بر تأمل و تفکر در تصمیم گیری؛تسریع در تصمیم؛ نیز بسیار سازنده می باشد.
برای رسیدن به موفقیت؛ هماره به خودمان بگوئیم:
«فوری انجامش بده»
متأسفانه در حیات اجتماعی یکی از آسیب های جدی که ما مبتلابه آن شده ایم آن است که کار امروز را به فردا محول می نماییم و به جای
«حل مسأله» به «حمل مسئله» می پردازیم؛بدین سان مسأله ای که حل نشود، حمل می گردد و در طول زمان از مسأله تبدیل به معضل می گردد…
همانند مبحث اشتغال،ازدواج و…

تاریخ انسانی نیز سرشار است از تصمیماتی که دچارتعلل شد و آسیب های جبران ناپذیری از خود بر جای گذاشت!

اساسا تصمیم نگرفتن؛ خود نوعی تصمیم است…

اگر جماعت توابین در جریان نهضت عاشورا، به موقع تصمیم می گرفتند و دچار تعلل در تصمیم نمی شدند؛
آقا اباعبدالله الحسین علیه السلام؛
آن همه مظلومیت را به تنهایی تحمل نمی نمود.

اگر ابراهیم اشتر نخعی در جریان پیوستن دوباره به مختار ثقفی،
آن همه دچار تعلل در تصمیم نشده بود، بی تردید فرجام این نهضت
آنگونه رقم نمی خورد!

نکته‌ی دهم:

«موفقیت با اولین قدم آغاز می شود نه آخرین قدم! »

برخی ها برنده شدن را که همیشه نتیجه ی نهایی است،با موفقیت اشتباه می گیرند!
در حالی که آدم موفق کسی است که قدم اول را درست بر می دارد و بعد قدم دوم،سوم… و قدم های دیگر!
یعنی علاوه بر پایبندی به حرکت مداوم؛ سرعت حرکت و جهت حرکت را دائما رصد می نماید و مسیر حرکت را ارزیابی و ارزشیابی می نماید؛ چراکه به تعبیر سقراط:
«زندگی ارزیابی نشده،ارزش زیستن ندارد».
چرا در فرآیند موفقیت؛ارزشیابی از مسیر، این همه مهم و مؤثر می باشد؟
زیرا:
«چیزی که قابل ارزیابی نباشد؛قابل مدیریت نیست و چیزی که قابل مدیریت نباشد،قابل هدایت نیست!».

دکتر محمد کارگر

• منبع خبر : نصیر بوشهر