نصیر بوشهر – ابراهیم مومنی – اصل ۲۷ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران :
*تشکیل اجتماعات و راه پیمایی ها، بدون حمل سلاح ، به شرط آن که مخل به مبانی اسلام نباشد آزاد است *
امروز فرزندان شجاع دیر در پناه قانون ، بسیار متمدنانه یک اعتراض مدنی را
با شکوه برگزار کردند و به نوعی مدنیت را منصه ی ظهور نشاندند.
آنان آموخته اند که به دور از خشونت و با تأسی به قانون با صدایی رسا اعتراض خود را فریاد کنند.
فرزندان زادگاهم نشان دادند خوب آموخته اند که به دور از شعار و بر مدار شعور ، چگونه شور بیافرینند ، امروز خیلی ها آمدند و فعالین زیست محیطی و پیش قراولان سمن های استان ، تنها نبودند ، از کودک خردسالی که به تازگی راه رفتن را آموخته بود تا کهنسال عصا بدست به یاری فرزندان خانه پدری شان شتافتند تا ثابت کنند که دیر زنده است و حراها هم زنده می مانند.
آری فرزندان سرزمین مادری ام پا جای پای ناخدایان دریادل ، میرزاهای خوشنام و بزرگان دیرِ دیروز گذاشتند و من امروز به دیری بودنم افتخار کردم.

امروز زادگاهم مهمانان عزیزی داشت که ساحل بکر و ماسه ای ، تالاب زیبا و جنگل سبز حرای دیر را به قدم های خود مزین کرده بودند و نمایندگان سمن های زیست محیطی و فعالین اجتماعی از شمال تا جنوب استان در کنار همباوران سبز اندیش خود ایستادند
و چه باشکوه بود این همگرایی استانی
تجمع بزرگ امروز ، یک نکته قابل تأمل دیگر هم داشت و آن حضور پررنگ بانوان فرهیخته دیار لک لک ها بود و این موضوع نمایان ساخت که مردان آینده زادگاهم توسط مادرانی اندیشمند تربیت خواهند شد.
اما نکته اساسی اصل داستان پویش نجات جنگل حرا بود
منشأ این اعتراض یک تصمیم اشتباه در صدور مجوز یک فعالیت اقتصادی بر خلاف استانداردهای زیست محیطی بود که با مخالفت فعالین این حوزه و مراجعات متعدد به مدیران ، مسولین و نهادهای مختلف در سطح شهرستان و استان راه به جایی نبرده بود و سرانجام منتج به اعتراضات گسترده در بندر دیر و در بعد رسانه ای حتی در سطح ملی شد تا جایی که کارشناسان و متخصصین زیست محیطی کشور را به کنش واداشت
*حال پرسش بزرگی پیش روی تصمیم سازان و مدیران سیاسی محلی و ملی است که نشان دهند ، به رابطه دولت- ملت چگونه می اندیشند و آیا صدای مردم و فعالین اجتماعی را شنیده اند یا خیر؟*
نگاهی به پس از انقلاب نشان می‌دهد که رابطه دولت -ملت بسیار قوی بوده است . مقاومت مردم در برابر جنگ تحمیلی، سختی‌های دوران جنگ و سپس تحریم‌ها، همگی حکایت از این پیوند قوی می‌کند . ولی این شرایط تا زمانی می‌تواند دوام آورد و نمی‌توان تا ابد آن را نگه داشت مگر آنکه این پیوند را تقویت کرد و این تقویت فقط با اعتماد‌سازی می‌تواند رخ دهد . اعتماد به اینکه “ آینده از آن ما است .
*پس باید منتظر ماند و دید که نگاه مسولین به اعتماد عمومی بعنوان بزرگترین سرمایه حاکمیت سیاسی چگونه است؟*
*آیا آنان حاضر به پاسخگویی ، پذیرفتن اشتباه ، جبران اشتباه و جابجایی محل اجرای طرح مورد مناقشه هستند؟ و نظر مردم بعنوان حاکمان اصلی و منشأ مشروعیت نظام های سیاسی ، در نزد مدیران سیاسی استان در چه جایگاهی قرار دارد؟*

• منبع خبر : نصیر بوشهر