روزنامه اعتماد در واکنش به اعدام علی‌رضا اکبری به اتهام جاسوسی، در گزارشی به بررسی برخی از مواضع تند و تیز این فرد پرداخته است؛   ?اکبری در خرداد ماه ۱۳۸۵ درباره تحریم‌های بین‌المللی علیه ایران گفته بود: «ممکن است به لحاظ بهره‌وری و امکان بهره‌وری از منابع ملی فشار بر ما وارد‌ آید، اما […]

روزنامه اعتماد در واکنش به اعدام علی‌رضا اکبری به اتهام جاسوسی، در گزارشی به بررسی برخی از مواضع تند و تیز این فرد پرداخته است؛

 

?اکبری در خرداد ماه ۱۳۸۵ درباره تحریم‌های بین‌المللی علیه ایران گفته بود: «ممکن است به لحاظ بهره‌وری و امکان بهره‌وری از منابع ملی فشار بر ما وارد‌ آید، اما در واقع آثار جانبی مثبتی دارد، چراکه ظرفیت‌های ملی بیشتر شکوفا می‌شود و بر خلاف خواسته امریکا به سمت استقلال بیشتر می‌رویم و یاد می‌گیریم در شرایط سخت‌تر مستقل‌تر زندگی‌ کنیم.»

 

?او از رویکرد دولت محمود احمدی‌نژاد به عنوان دولتی یاد کرد که در آن «تفکر همه استقلال، حاکمیت و منافع ملی» است و «در این مسیر پذیرفتن شرایط تحمیلی را روا نمی‌داند.»

 

?او همان زمان، در گفت‌وگو با روزنامه رسالت باز هم به تیم مذاکره‌کننده زمان خاتمی تاخته بود: «سیاست خارجی قبلی نسبت به منافع دیگران یوزر فرندلی بود، اما سیاست خارجی امروز نسبت به منافع خودمان بیشتر یوزر فرندلی است.»

 

?او درباره مذاکره‌کنندگان هسته‌ای به رهبری روحانی، به کنایه گفته بود که «هنوز هم معتقدند آنها هنر کرده‌اند که به هر قیمتی نگذاشتند موضوع ما در شورای امنیت مطرح نشود»

 

?او مدتی قبل از صدور قطعنامه ۱۷۳۷ در عین اینکه تحریم را در «کوتاه‌مدت» غیرمفید دانسته بود، اما این‌گونه گفته بود که تحریم‌ها «در میان‌مدت و بلندمدت فواید خود را نشان می‌دهد.»

 

?اکبری تیر ماه ۱۳۸۶، در گفت‌وگو با «فارس» که در «کیهان» هم بازتاب داشت، خواستار «رویکردهای هجومی» در سیاست خارجی شده بود: «لاجرم بهترین دفاع، هجوم در برابر هجوم است. سیاست خارجی ایران ‌باید از ابتدا هجومی می‌بود، اما در طول تقریبا ۲۰سال گذشته، از ۱۳۶۴تا ۱۳۸۴برخی عوامل موثر در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران فکر می‌کردند که می‌شود با اربابان قدرت بین‌المللی به یک سازش دست یافت و این سازش فقط از مسیر کوتاه آمدن حاصل می‌شود.»

 

?او همچنین عقیده داشت که «در برخی یا بسیاری موارد شاهد بودیم کسانی در سطوح سیاست‌سازی در ساختار سیاست خارجی کشور، به دنبال راه‌حل از مسیر سازش بودند و مثلا هنگامی که ایالات متحده مواردی چون طرح براندازی و … را مدنظر داشت، تلاش می‌کردند کشور را قانع کنند که مواضع قدرت خود را ترک کند.»

 

?هرچند او نامی از شخص خاصی نبرده بود، اما این سال‌ها همچنین ادبیاتی در فضای سیاسی ایران رایج بود که مقصودشان هم جواد ظریف و حسن روحانی است.

 

  • منبع خبر : اعتماد آنلاین