عالی بازدار فعال سیاسی ، فرهنگی :

بررسی فعالیت‌های استاندار و برنامه نماینده اول دولت در استان بوشهر نیازمند داده های آماری و اهداف و برنامه‌هایی است که جناب آقای گراوند و مجموعه دست‌اندرکاران از ورودشان به بوشهر تبیین کردند تا بتوان با مقایسه امروز و دیروز شان به تحلیلی واقعی رسید. بدون دستیابی به این اطلاعات و داده ها ، پاسخ دادن را مشکل می سازد .
در آغاز کار با توافقی به نام برجام انتظار می رفت که شاهد فعالیت‌ها ، ارائه طرح ها و اقدامات موثری در کشور و استان باشیم و گشایشی را برای عملیات کردن شعارهای دکتر روحانی مشاهده کنیم اما از داخل و خارج کشور آنچنان هماهنگ بر این توافق تاختند که از تلاش های دیپلماتیکی که طی سال‌ها فعالیت به نتایجی رسیده بود اثری ناچیز باقی ماند و تحریم‌ها یکی پس از دیگری دوباره جان گرفت . استاندار بوشهر که از سوی چنین دولتی قدم به استان به اصطلاح زرخیز ما گذاشتند به یقین نمی توانستند به دور از این تحولات به اجرای همه ایده ها و طرح ها و برنامه های تعیین شده جامعه عمل بپوشاند بنا بر این با این نگاه باید به قضاوت نشست اما این بدان معنا نیست که نقدی صورت نگیرد و سؤالی مطرح نشود. *هنر برنامه‌ریزی در شرایط بحرانی است که می‌تواند بهتر خود را نشان دهد.*
حضور نیروهای توانمند در کابینه برای موفقیت دولت الزامی است و دولت دکتر روحانی نتوانست در آغاز راه گزینه‌های اول خود را برای وزارتخانه ها به طور کامل از مجلس عبور دهد .بر اساس شنیده ها بعضی از وزرا گزینه دهم رئیس‌جمهور بودند و عقب‌نشینی از مواضع دولت تدبیر و امید از همین جا آغاز شد . به کار گماردن آدم‌های ناکارآمد یقینا تحقق شعارهای انتخاباتی را با مشکل مواجه کردند .
از موانعی که می‌توان به عنوان عنصر تاثیرگذار برای رونق استان از آن یاد کرد ، عدم وجود چهره های شاخص بومی استان بوشهر در سطح اول مدیریت اجرایی کشور است.
ما تاکنون نتوانسته ایم جایگاهی در سطح وزیر و… در دولت‌ها داشته باشیم اگر هم مسئولان بالادستی به استان عنایتی داشته‌اند که نیرویی توانمند از بوشهر را در آن جایگاه ببینیم چنا ن از درون به سمت نابودیش پیش می رویم که وی عطایش را به لقایش می بخشد.
در استانهای ‌ برخوردار کمتر این نوع مشکلات را مشاهده می‌کنیم. آنها هم در لایه‌های قدرت اجرایی نفوذ دارند و هم نمایندگانشان در مجلس ، قدرت استیضاح و سوال دارند و با وحدت رویه در جذب بودجه و انتصاب مدیران توانمند موفق عمل می‌کنند. با این مقدمه در حد بضاعت به بعضی قابلیت‌هایی که توسعه استان را سبب می‌شود اشاره می کنم .
۱- وجود تاسیسات بندری و سوابق درخشان از روزگاران کهن در زمینه مبادلات بازرگانی و فرهنگی با سایر بلاد
۲ – نفت و پتروشیمی و اصلی‌ترین پایانه صدور نفت در جزیره خارک
۳- دریا و کشتی رانی و دارا بودن ظرفیت‌های مناسب در زمینه صیادی و پرورش آبزیان
۴ – دارا بودن شرایط مناسب برای توسعه کشاورزی نظیر کشت خارج از فصل صیفی‌جات و میلیونها درخت نخل
۵ – زمینه‌های مناسب در حوزه گردشگری
۶ – داشتن پتانسیل لازم برای توسعه ورزش و فعالیت های فرهنگی و هنری در مرکز و سایر نقاط استان

محدودیت هایی هم وجود دارد که در برنامه‌ریزی باید لحاظ شوند و می توانند مسیر توسعه را کند نمایند.

۱ – آب و هوای گرم و مرطوب
۲- محدودیت منابع آب شیرین
۳ – ناهمگونی زیرساخت‌های شهری( شبکه آب و فاضلاب و برق ، دفع آبهای سطحی ، بازیافت زباله و…)
۶- ساختار تشکیلات اداری و لزوم حضور نیروی متخصص و مناسب با نیازها
۷- وجود پادگان ها و مراکز نظامی ، نیروگاه اتمی و حریم آن در مرکز استان
۸- فقدان طرح و برنامه در زمینه شهرسازی متناسب با شبه جزیره تقریباً ۸۰ کیلومتر مربعی بوشهر که این محدودیت چنان مرکز استان را در منگنه قرار داده است که گویا چندین خانوار باید در یک اتاق ۱۲ متری به زیست خود ادامه دهند.
برای اینکه از قابلیت ها استفاده صحیح شود و مشکلات از میان برداشته شود، باید اهداف کوتاه مدت و راهبردی به وسیله دولتمردان که در استان شامل استاندار و مجموعه مدیران و کارشناسان و برنامه‌ریزان می‌شود تعیین گردد .
استاندار تا چند اندازه توانسته اند از قابلیت های ذکر شده برای توسعه استان استفاده کنند؟
این نوشتار به بررسی پاره ای مسائل که مغفول مانده است می پردازد.
۱-به عنوان یک شهروند بوشهری که تا حدودی اقدامات مسئولان را رصد می کنم برنامه‌ای مدون که حاکی از نگاه نماینده اول دولت در استان برای توسعه باشد مشاهده نکرده و به عبارتی به آن دسترسی نداشته ام و تلاشی هم برای آگاهی و آشنایی افکار عمومی از وجود برنامه مورد نظر مشاهده نشده است. در هفته دولت مصاحبه‌ها و گزارش هایی داده می‌شود که کفایت نمی‌کند
۲- فقدان نظام شناسایی استعدادهای فرهنگی، آموزشی و ورزشی که به طور مستمر و نه مقطعی نخبه‌های بومی را رصد نمایند .
دانش آموزان نخبه ، خود را به بلاد توسعه یافته

داخل یا خارج می رسانند تا به شغلی دست یابند. این که جوانان متخصص و مستعدبو شهری باید برای اشتغال و خدمت از زادگاهشان خارج شوند تا پیشرفت کرده و به زندگی مطلوب برسند نمی‌تواند نتیجه خوشایندی داشته باشد. این موضوع نشان دهنده عدم استفاده صحیح از قابلیت های ذکر شده می تواند باشد. نمونه اش در عرصه ورزش است که دو باشگاه لیگ برتری شاهین و پارس جنوبی در فوتبال به علت بی پولی و سوءمدیریت سقوط میکنند تا فضای پویا و بانشاطی که با مشقت حاصل شده بود از دست برود و غرور جوانان سرکوب شود. نگاهی مختصر به استانهای اصفهان ، کرمان و آذربایجان شرقی ، نشان می دهد که صنعت مس و فولاد و…چقدر با فراغت بال از ورزش و سایر برنامه‌ها برای شهروندانشان استفاده می کنند ولی ما توان استفاده از قابلیت‌هایمان را نداشته ایم. استفاده از قابلیت‌ها لازمه اش وجود مدیران مطالبه‌گر و فعال در همه عرصه هاست. گویا خارک و صادرات نفت و پتروشیمی و گاز ، منطقه ویژه انرژی اقتصادی پارس در استان ما قرار ندارند . ناله های فعالان عرصه ورزش و فرهنگ و هنر نشان می‌دهد که جابجایی قافله توسعه به کندی انجام می شود.
۳- بی‌توجهی به مطالبات انسان‌هایی که سه دهه عمر خود را در جای جای کشور و استان به خدمت اشتغال داشته اند نشان ازسوء مدیریت است .
در این زمینه به مطالبه بحق بازنشستگان کشوری که جمعیتی قریب به ۷ هزار نفر در مرکز استان و ۱۶ هزار و ۱۰۰ نفر در سراسر استان را تشکیل می‌دهند که ۱۰ هزار نفر تعلق به آموزش و پرورش دارد اشاره می کنم.
بیش از ۵۰ خانه امید در استان های سراسر کشور احداث شده است بازنشستگان می توانند از این فضا برای اوقات فراغت ، ازبرنامه های فرهنگی، ادبی و پژوهشی، کتابخانه و خدمات پزشکی و گردشگری بهره مند شوند. درخواست ها به صورت کتبی و حضور ی به مسئولان ذیربط ارائه شده است . از استانداران وقت نیز درخواست شده است و مصوبه دولت مبنی بر تأمین زمین از سوی شهرداری ها و تامین هزینه احداث از صفر تا صد از سوی صندوق بازنشستگی کشوری وجود دارد و در بوشهر نیز کلنگ افتتاح عملیات اجرایی سال‌ها پیش به زمین زده شد و در رسانه‌ها مطرح گردید اما هرگز نتیجه بخش نبود در حقیقت ما را سرکار گذاشتند. در رابطه با این موضوع تلاش‌های زیادی از سوی کانونهای صنفی بازنشستگی کشوری به عمل آمده است
اما گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله ماست/ آنچه البته به جایی نرسد فریاد است.
از دیگر مطالبات ، موضوع مطرح شده در ماده ۱۱۲ برنامه ششم توسعه مبنی بر افزایش حقوق شاغلین مناطقی است که از سوی ستاد مشترک ارتش تعیین شده است. شهرهای بوشهر ، گناوه، دیلم و خارک در استان ما مشمول این قانون به حساب میآیند. می‌دانیم که جنگ تحمیلی از سال ۵۹ شروع و در سال ۶۷ خاتمه یافت اگر جنگ آسیب به شاغلین در این مناطق وارد کرده است چرا این قانون برای کسانی که در آن سال ها واین شهرها خدمت کرده اند اجرا نمی‌شود اما برای کسانی که بعد از جنگ متولد شده اند و یا کسانی که سی سال بعد از جنگ به این شهرها منتقل میشوند اجرا می شود .در این مورد با همه مقامات کشور از بالاترین تا استاندار محترم و نمایندگان مجلس قبل مکاتبه داشته‌ایم اما پاسخی دریافت نکرده ایم.
در این ایام که مصادف با هفته دولت است مسئولان ذیربط از سیمای مرکز استان فعالیت های دولت در استان بوشهر را بیان می کنند .این بدان معناست که دوستان بیکار نبوده اند.
عیب می جمله چو گفتی هنرش نیز بگو/ نفی حکمت مکن از بهر دل عامی چند
در شرایط تحریم دولت توانست اقداماتی انجام دهد و در استان نیز تلاش‌های شده است اما درحد اخبار مختصر ملاحظه شده و لازم است که از سوی نماینده دولت در این زمینه اطلاع‌رسانی بیشتری ارائه شود .