به نام خدا
طی دو سه روز اخیر، موضوع داغ فضای مجازی از کانال های خبری گرفته تا گروه های دوستانه، آغاز ثبت نام وام هفت میلیون تومانی بازنشستگان از اول اردیبهشت ماه است.
هفت میلیون تومان مبلغ کمی نیست که من بازنشسته ناشکری کنم، اصلا میلیون یعنی یک عدد با شش تا صفر ناقابل( البته به تومان) زمانی رویای خیلی بزرگی بود که به دارنده آن میلیونر می گفتند و از سر من بازنشسته هم زیاد است. ولی امروزه روز ،نمکی است بر زخم های بیشمار ما بازنشستگان!
اجازه دهید مسئله را کمی باز کنم: اولین وام بازنشستگی را آذرماه سال ۹۴ گرفتم، آن زمان سقف وام ۳ میلیون تومان بود. قیمت سکه در همان سال کمتر از ۹۲۰هزارتومان، و دلار بین ۳۲۲۵ تا ۳۷۲۰ تومان در نوسان بود، قیمت یک کیلو گرم گوشت گوسفندی معادل ۳۵۰۰۰و یک کیلوگرم برنج ایرانی ۶۵۰۰تومان.نیازی نیست قیمت سایر اقلام ذکر شود، کافی است در گوگل سرچ کنید تا حساب کار دست تان بیاید.یک محاسبه سرانگشتی نشان می دهد که با وام سه میلیون تومانی سال ۹۴ من بازنشسته می توانستم ۳ سکه کامل خرید کنم و مبلغی نیز اضافه داشته باشم، ولی در سال ۹۹فقط توان خرید یک سکه دارم، بابت یک کیلو گوشت ۳۵۰۰۰ تومانی سال ۹۴ باید ۱۰۰هزار تومان پرداخت کنم. دلار ۳۲۲۵ تومانی سال ۹۴ به ۱۶هزارتومان رسیده است . قیمت سایر اقلام نیز روندی مشابه دارند. یک کیلو سیب و پرتقال ۱۰هزارتومان، نارنگی ۱۳هزار تومان، لیمو ترش ۴۵هزارتومان. قیمت میوه های نوبرانه بهاری چنان سرسام آور است که سال هاست بازنشستگان قید آن را زده اند. قیمت آهن قراضه ای به نام پراید که روی جدول ضرب را کم کرده است و اگر بالاترین عدد یک رقمی را در مبلغ وام ضرب کنیم( ۹*۷)، ۷ میلیون کم می آورد…!
وعده همسان سازی محقق نشده سالهای سال است که سوهان روح و روان بازنشستگان است، طوری که حقوق فرد بازنشسته با مدرک فوق لیسانس و دکترا در پستهای دبیری یا مدیریت کمتر از حقوق فرد شاغل نیروی خدماتی با مدرک دیپلم و حتی زیر دیپلم است. پس دیگر نیازی به نمک پاشیدن نیست تا این زخم کهنه دچار سوزش بیشتر شود.
نیازی نیست وام ۷میلیون تومانی را در بوق و کرنا فریاد بزنید. این انارهای آبلمبو شده ی آب مکیده ی رها شده را به حال خود رها کنید.