سلام علیکم
مروری کنم از سالهای پر رونق دیر ،از آدمای پرتلاش،و پرکاردیر ،از آن انسانهای دلسوز ،یعنی ۸۹ سال پیش :
پیرمردهای آن دوره ،فرهنگیان آن دوره که تا هنوز آثار آنها پابرجاست دهه ده یعنی از سال ۱۳۱۰ به این طرف دیّر شاهد شکوفایی فرهنگی ، بود ، مدرسه پسرانه و دخترانه جهت سواد اموزی بچه های مردم بدون هیچ چشم داشتی و آنهم به همت مرحوم عموزاده شیخ احمد بحرینی ، که با تعدادی دانش آموز تأسیس شد ،و بعدها به همّت خانواده مرحوم و مشهور و شهیر،و دیر ساز آن انسانهایی که دیر را بنا نهادند ، میرزا محمد دیّری « حاج میرزا احمد ، و حاج میرزا علی دیّری »که نامشان جاوید .کارشان بی ادّعاکه مدارس داریوش ، راهنمایی و دبیرستان نظام قدیم ، و یک مدرسه دخترانه را در دیر با هزینه شخصی خود یا به هر نحوی تأسیس گردیده و این سند افتخار آنها در تاریخ ۹ دهه گذشته دیر بنام آنها ثبت ضبط شده این جالبتراین که فرزندان این دومرحوم یاد شده ، در مدارس دخترانه معلم بودند ، استقرار مدرسه پیکار با بی سوادی که آنجائی من اطلاع دارم حاج احمد یوسفی و همسرشان آموزشیار بودند در این مدارس ها از سال ۱۳۴۰یعنی پنجاه و نه سال پیش که دیر داشت کم کم با همت این عزیزان و خیرین دیگری چون شهید مکّه و منا حاج عباس امینی و دیگر انسانهای وارسته دیگر رونق میگرفت ،و امثال خانواده های عزیز دیری ،و یوسفی توانستند بیشتر معلمان غیر بومی با آن مشکلات عدیده ای از لحاظ وسیله نقلیه و راه و مسکن بیاورند که حتی به مناطق بردخون هم انتقال دادند که اخوی عباس عاشوری معلم پیکار بودند در بردخون نو بودند ، که اسامی چندین نفر بنام های نامدار ، رفی زاده ، اسلامیان ، وحدت ، دزفولی ، اشگرف ، پرویزی ، تنگکیان ، تنگستانی ، جمالی ، خورشید فقیه ، کپتان ، حسین میرزا ، زاهدی، خانم زنده بودی ، سماچی ، و….، تعدادی هم معلمان دلسوزی بومی امثال محمد فرخ زاده ، پرویز هوشمند ، حاج احمد یوسفی ، پوپ ، اواخر هم بعد از انقلاب الحمدالله به همت نظام و امام معلمان بومی زیادی به دیر آورده شده که همه ما مدیون این بزرگان دیری و نظام و انقلاب اسلامی هستیم. با این تفاسیر همه ما شهروندان دیری و بردستونی بر هیچکسی پوشیده نیست که خانواده محترم دیّری و یوسفی و امینی وووووخدمات شایانی به دیّرو منطقه کردند ،طبق آماری که موجود است در زمینه اشتغال ، کشتی های خارجی دیّر آوردند ، که حتی کارگر کشتی کم بود مجبور بودند از خوزستان کار گر بیاورند ، در ساخت بهداری ، غسّالخانه ، کشتارگاه، گمرک ، راه ، هلال احمر و کمک شایانی و با همتی بشر دوستانه به اقشار ضعیف ازهیچ تلاشی دریغ نورزیدند ، در مورد دریا ، به کشتی های خارجی اجازه صید در حریم غیر مجاز نمی دادند ،با چنگ و دندان ستیز میکردند و صیادان بومی را تشویق به صید قلاب و قفس می کردند ، و مضرّات تور به آنان گوشزد می کردند ، دستگاه جی ، بی ، اسی هم موجود نبوده ولی دقیقاً از جریان دریا و ساحل خبر داشتند ، حتی آنها به کشاورزان کمک می کردند ، و مردم را به آبادانی نخلستان ها و گندم کاری تشویق می کردند ، اهتمامشان و فکرشان و ذکرشان به این تفکر بود که مردم بچه هاشون به مدرسه بفرستند و از جان و مال و املاک خود مایه میگذاشتند که مردم با سواد شوند.خانواده های دیری در امر فرودگاه نیز تلاشهای شبانه روزی کردند ، هواپیما به دیّر آوردند ، بیماران ، به بیمارستان بوشهر ، از طریق هوایی منتقل می کردند ، پست و تلگراف آوردند ، مرحوم گشتی بزرگ مدیریت پست به عهده گرفتند ، بخشداری و شهرداری همه از اموراتی بود که این ، ۳ برادر بزرگ از فرزندان میرزا محمد دیری ، در دیّر برای خدمت به مردم ، ایجاد نمودند ، و انجام دادند و به ثمر رساندند.و اما کجا رفت آن خدمات ارزنده و بی مزد و بی منّت. آیا فردی پدیدار خواهد شد که قدر دانسته باشد و آن سرمایه های بر باد رفته را به دیر برگرداند .آیا کسی هست که از تلاشهای این عزیزان کنگره ای تشکیل دهد و مدیون زحمات آنها باشد.البته جا دارد اینجا از شهردار و کارکنان و شوراهای گذشته و حال و نمایندگان ادوار گذشته تشکر ویژه ای داشته باشم واما نماینده محترم مجلس ،فرماندار محترم ،استاندار محترم و دیگر مسئولین ی که در این برهه از زمان که دارای پست و منصبی شده اید امید دارم حد الامکان یک سرمایه جاودانه که مستلزم داشتن آن حق مسلم این مردم است ،اشتغال،و آمبولانس هوائی که مدت هشت سال حقیر ودیگر عزیزان بویژه جناب دکتر احمدی ،و تا اندازه ای خانم الماسی و استانداران سابق همت نمودیم حتی هلیکوپتر خریداری شد جایگاه و فرودگاه هم آماده شد ولی در یک تصمیم عجولانه نماینده منطقه را راضی به انتقال آن به بوشهر شدند.جناب دکتر احمدی خانواده های دیری زمین و املاکهای خودشان به مردم میدادند تا خانه بسازند تا دیر و بردستان و منطقه وسیع شود .جمعی از خانواده های مظلوم و تهیدست که اکثرا جنگزده ها و همشهریان بردستان درشرق شهر بردستان هستند که اراضی آنها اداره مسکن گرفته ثبت هم کرده است و مردم را سر در گم کرده اند لازم میدانم به اطلاع شما برسانم که مردم هزینه کرده اند خانه ساخته اند با امکانات زندگی خود سر در گُمند . موضوع اشتغال جوانان در فاز ۱۴ و فازهای دیگر و شرکتهای شمالی شهر دیر که دغدغه این روزهای مردم دیر است. که ندانم کجای دلم و قلبم بگذارم درد دل زیاد و دست ما هم به انگور نمیرسد میگوئیم تُرش است در آخر از نماینده محترم دکتر شیخ موسی احمدی خواهانم که موضوع را بجد بذل عنایت فرمایند.
با تشکر طالب عاشوری فعال ، اجتماعی،مذهبی، شهرستان دیر مردادماه سال ۹۹