شیلا سیف‌الدینی، دکتری روابط بین‌الملل:

✍ برجام ۲۰۱۵ و نیمه‌جان کنونی، بهترین سرآغاز برای رفع اختلافات دو کشور ایران و آمریکا بود و ادامه مذاکرات کنونی برحسب همان شش دوره مذاکرات برجامی است.

✍ هرچند گروه جدید مذاکراتی نظراتی در تغییر پیش‌نویس‌های قبلی پیشنهاد داده‌اند که حتما به صرف تغییر و تفاوت با برجامی که به نامش نیز حساسیت دارند، نبوده! و به سیاست خارجی و این مساله کلان مملکتی، فراجناحی نگریسته و واقع‌بینانه عمل می‌کنند.

✍ گرچه اختلافات ایران و آمریکا غیر از هسته‌ای، شامل زیرشاخه‌های متعدد حقوق‌بشری، موشکی و منطقه‌ای است و راهکار درست، مذاکرات مستقیم دوطرفه در همه موارد اختلافی است.

✍ اما تا رسیدن به این مرحله، گروه جدید مذاکراتی می‌تواند گام‌هایی درست با توجه به تحولات منطقه‌ای و اتفاقا در جهت خنثی‌سازی توطئه‌های اسراییل بردارد.

✍ ایران می‌تواند در گسترش روابط و اعتمادآفرینی با دیگر کشورهای خلیج‌فارس خصوصا پس از سفر ماکرون و رابرت مالی به منطقه، برآمده و قراردادهای اقتصادی بیشتری را در تحکیم روابط با کشورهای منطقه برقرار سازد.

✍ همانطور که بنا به منابع خبری آمریکا و بنا به درخواست عراق، معافیت این کشور از تحریم‌های تحمیل‌شده ضد ایران، برای خرید برق از این کشور را به مدت ۱۲۰ روز دیگر تمدید کرده است.

✍ این معافیت می‌تواند با درگیر کردن و گره زدن بیشتر اقتصاد ایران به کشورهای منطقه موجبات رفع تحریم‌های بیشتری را فراهم کند.

✍ مذاکره، مناظره و کرکری خواندن و یا گفت‌وگوی دوستانه نیست، بده‌بستان سیاسی و چانه‌زنی در راستای تامین منافع‌ملی است. مذاکره امتیازی دادن و امتیازی دگر گرفتن است و به فرجام رسیدن برجام و یا هر مذاکره‌ای با هر نام!، ضمن اینکه به دیپلماسی منطقه‌ای فعال نیاز دارد؛ با نظر به روابط دیالکتیکی منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای، محتاج هوشمندی مسئولانه تصمیم‌گیرندگان و دوری از مطلق‌اندیشی آنان و توجه به معیارهای عینی هستیم.