روزی حاکمی در قصر نشسته بود که از بیرون قصر صدای سیب فروش را شنید که فریاد می‌زد: “سیب بخرید! سیب !!!”

حاکم بیرون را نگاه کرد و دید که مرد کشاورز، حاصلات باغش را بار الاغی کرده و روانه‌ای بازار است.

حاکم میل و هوس سیب کرد و به وزیر دربارش گفت: ۵ سکه طلا از خزانه بردار و برایم سیب بیار!

وزیر ۵ سکه را از خزانه برداشت و به دستیارش گفت: این ۴ سکه طلا را بگیر و سیب بیار!
دستیار وزیر فرمانده قصر صدا زد و گفت:این ۳ سکه طلا را بگیر و سیب بیار!

فرمانده قصر افسر دروازه قصر را صدا زد و گفت: این ۲ سکه طلا را بگیر و سیب بیار!

افسر عسگر را صدا کرد و گفت:این ۱ سکه طلا را بگیر و سیب بیار!

عسگر دنبال مرد دست فروش رفته و از یقه اش گرفته گفت:های مرد دهاتی! چرا اینقدر سر صدا می‌کنی؟ خبر نداری که اینجا قصر حاکم است و با صدای دلخراش ات خواب جناب عالی را اشفته کرده ای.اکنون به من دستور داه تا تو را زندانی کنم.

مرد باغدار به پاهای عسکر قصر افتاد و گفت: اشتباه کردم قربان! این بار الاغ حاصل‌ یک سال زحمت من است، این را بگیرید، ولی از خیر زندانی کردن من بگذرید!

عسکر نصف بار سیب را برای خودش گرفت و نصف دیگر را برای افسر برده و گفت:این هم سیب ها با ۱ سکه طلا.

افسر نیمی از آن سیب‌ها را به فرمانده قصر داده، گفت: این سیب ها به قیمت ۲ سکه طلا!

فرمانده نیمی از سیب‌ها را برای خود برداشت و نیمی به دستیار وزیر داد و گفت: این سیب ها به قیمت ۳ سکه طلا!

دستیار وزیر، نیمی از سیب ها را برداشت و نزد وزیر رفته و گفت: این سیب ها به قیمت ۴ سکه طلا!

وزیر نیمی از سیب ها را برای خود برداشت و بدین ترتیب تنها پنج عدد سیب ماند و نزد حاکم رفت و گفت:این هم ۵ عداد سیب به ارزش ۵ سکه طلا!

حاکم پیش خود فکر کرده و پنداشت که مردم واقعا در قلمرو تحت حاکمیت او پولدار هستند. که کشاورزش پنج عدد سیب را به پنج سکه طلا می‌فروشد هر سیب یک سکه طلا! و مردم هم یک عدد سیب را به یک سکه طلا می‌خرند و این یعنی ثروتمندند.

پس بهتر است مالیات را افزایش دهم و خزانه قصر پرتر بسازم. در نتیجه مردم فقیر تر شدند و شریکان حلقه فساد قصر سرمایه‌دارتر.