این کتاب ارزشمند به نویسندگی زویا پیرزاد می باشد.زویا پیرزاد زنی ارمنی، متولد سال ۱۳۲۰ آبادان است. نثر روان و انتقال حس زنانه از با اهمیت ترین ویژگی های اوست. کتاب چراغ ها را خاموش می کنم جوایز زیادی را در ایران کسب کرده است، این کتاب به زبان انگلیسی با عنوان (چیزهایی هست که نگفتیم) چاپ و در ۲۰۰ هزار نسخه به فروش رسید.
چراغ ها را من خاموش می کنم، روایتی است از گوشه گیری و انزوای انسان ها در زندگی ، انسان هایی که به مرور با هم بودن هایشان باعث روزمرگی و تکراری شدن می شود. زنی که بعد از مدتی یادش می رود که اصلا خودی هم وجود دارد و احساسات، تمایلات، خواسته ها و ارضای نیازهای خانواده بیشتر از خود زن مهم می شود.
داستان این کتاب روایت گوشه ای از زندگی زنی خانه دار ارمنی است
که اول در تبریز زندگی می کرد اما بخاطر شرایط کاری همسرش با پسر بزرگ ودخترهای دو قلویشان به شهر آبادان نقل مکان می کنند. زن داستان در مدت سکونتش در آبادان دچار احساس روزمرگی در زندگی، هوای گرم و نامطبوع پالایشگاه می شود، او در حالی که ارتباط نزدیکی با مادرش که زن را در تمیزی و کدبانوگری می پندارد و خواهری که با وجود تحصیلات عالیه از دانشگاه انگلستان تنها به دنبال پیدا کردن شوهر ایده آل است دارد خود را در گیر بی مهری و سردی همسرش می بیند، تلاش برای مانوس شدن با محیط از بن مایه های این داستان است. آن سو شوهری ست با تفکرات سیاسی که اوقات فراغت خود را با خواندن روزنامه, شرکت در جلسات و محافل سیاسی پر می کند، تنها صحبتی که هر شب بین زن و شوهر رد و بدل می شود این است که؛ چراغ ها را تو خاموش می کنی یا من
همه این عوامل باعث می شود تا زن داستان به …..