غلامحسین حسنتاش، کارشناس‌ارشد حوزه انرژی:

✍ چند روز پیش در خبرها آمده بود که مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران گفته است که ظرف سه سال آینده قرار است تعداد ۳۵حلقه چاه ظرف سه سال در میدان پارس‌جنوبی حفر شود.

✍ همچنین، ایشان گفته بود که هدف از این کار افزایش بهره‌وری و حفظ و نگهداشت تولید است و برای آن ۱٫۱۷میلیارد دلار تخصیص داده شده است.

✍ سوال مهمی که در اینجا مطرح می‌شود، این است که این اقدام بر اساس کدام مطالعه انجام می‌شود؟ اهمیت این سوال در این است که می‌دانیم میدان پارس‌جنوبی با افت فشار مواجه است و قرار بوده است که برنامه فشارافزایی در میدان انجام شود و مباحث مفصلی در مورد فشارافزایی مطرح بوده است.

✍ هم‌اکنون بعضی از چاه‌های حفرشده قبلی تولیدشان به صفر رسیده است و مطلعین می.دانند که اگر اقدام جدید برای فشارافزایی میدان صورت نپذیرد و حفر چاه‌های مورد اشاره بر اساس مطالعات جامع و در چارچوب یک طرح جامع مدیریت میدان و افزایش فشار و افزایش بازیافت از میدان و همراه با فشارافزایی نباشد؛ منجر به هدر رفتن منابع خواهد شد.

✍ افزایش تعداد چاه.ها لزوما منجر به افزایش تولید نمی‌شود؛ بلکه اگر مشکل فشار مخزن حل نشود، ممکن است با حفر چاه‌های جدید متوسط تولید کل چاه‌ها کاهش پیدا کند و میزان این کاهش به اندازه‌ای باشد که عملا اثر افزایش تعداد چاه‌ها را خنثی کند و دراین‌صورت، دقیقا خلاف ارتقاء بهره‌وری عمل شده است که مدیرعامل شرکت نفت از آن یاد کرده‌اند.

✍ سوال دیگر این است که بر اساس اعدادی که ایشان اعلام کرده‌اند، متوسط هزینه حفر هر یک از این ۳۵چاه بیش از  ۳۳٫۴میلیون دلار خواهد بود؛ در صورتی که قبلا برای تولید هر چاه در پارس‌جنوبی حدود ۲۰میلیون دلار در نظر می‌گرفتند.

✍ لذا مدیرعامل شرکت ملی نفت باید توضیح دهد که هزینه حفر این ۳۵حلقه چاه به تعبیر ایشان درون‌میدانی، را چگونه محاسبه و برآورد کرده‌اند؟

✍ اگر پاسخ منطقی و قانع.کننده به این سوالات داده نشود و نتیجه اتلاف بیشتر منابع و کاهش بهره‌وری باشد؛ تصمیم‌گیران و ناظران باید در آینده پاسخگو باشند…