یا مقلب القلوب و الابصار، یا مدبر اللیل و النهار، یا محول الحول و الاحوال، حول حالنا الی احسن الحال سال گذشته برای نصیر، سالی سرشار از اندوه و سختی بود. یکی از تلخ‌ترین اتفاقات، فقدان حاج حسن لاوری، مدیر مسئول نصیر، بود؛ مردی که در هفت ماه پایانی عمرش، سخت‌ترین لحظات را با درد، […]

یا مقلب القلوب و الابصار، یا مدبر اللیل و النهار، یا محول الحول و الاحوال، حول حالنا الی احسن الحال
سال گذشته برای نصیر، سالی سرشار از اندوه و سختی بود. یکی از تلخ‌ترین اتفاقات، فقدان حاج حسن لاوری، مدیر مسئول نصیر، بود؛ مردی که در هفت ماه پایانی عمرش، سخت‌ترین لحظات را با درد، صبوری و رنج سپری کرد.
حاج حسن لاوری، در سنین جوانی، در دفاع از حق علیه باطل، بی‌دریغ مبارزه کرد و بارها زخمی شد. با وجود از دست دادن یکی از اعضای بدنش و داشتن ترکش‌های فراوان در بدن، تا آخرین روزهای جنگ ایستاد و تسلیم نشد. اما جهاد او تنها به میدان جنگ محدود نبود؛ پس از جنگ، او در جبهه دوم، یعنی جبهه قلم، سال‌ها در کنار نویسندگان، رسانه‌ها و شاعران مبارزه کرد.
افسوس که این مرد مجاهد، مردمی و اهل قلم، پس از سال‌ها تحمل جراحات جنگ، سرانجام در تاریخ ۱۴۰۳/۹/۵، بر اثر عوارض ناشی از ترکش‌های به‌جا مانده در بدنش، دچار سکته شد و برای همیشه از میان ما رفت. دستی که می‌نوشت، زبانی که سخن می‌گفت و قلب مهربانی که برای مردم می‌تپید، خاموش شد؛ اما یاد و راه او هرگز فراموش نخواهد شد.
پس از درگذشت او، دوستان، یاران، برادران و همکارانش در نصیر نگذاشتند که یاد و قلم او به فراموشی سپرده شود. حمایت‌های بی‌دریغ آقای مهنس کشاورز به همراه دختر ارجمندشان (عصمت کشاورز )، همچنین همراهی ارزشمند اعضای هیئت تحریریه نصیر، از جمله آقای غریبی، که خود از فعالان رسانه و ورزش است، آقای قدرت رحیمی، دبیر فرهیخته و دلسوز از آموزش و پرورش، آقای مسلم رویین، وکیل مهربان، و خانم مینا خوئینی، جانی تازه به نصیر بخشیدند.
همچنین از آقای امیر تاجدینی، که سال‌ها در کنار حاج حسن لاوری قلم زد و در این مسیر همراه و یاورش بود، قدردانی می‌کنم و برای ایشان آرزوی موفقیت و سلامتی دارم. از برادران گران‌قدرم، حاج رحمان برزگر و حاج بهرام نکیسا، که همیشه در کنار ما بوده‌اند، نیز صمیمانه سپاسگزارم.
اکنون که سالی دیگر از راه می‌رسد و طبیعت جامه‌ای نو به تن می‌کند، امید آن دارم که این نوروز، پیام‌آور صلح، آرامش، عشق و روشنی برای یکایک شما باشد. بهاران، جشن دوباره زندگی است؛ نویدبخش امیدهایی که در دل‌ها زنده می‌شوند و آرزوهایی که به بار می‌نشینند. باشد که در این سال نو، قلم‌هایمان پرتوان‌تر، اندیشه‌هایمان روشن‌تر و گام‌هایمان در مسیر حقیقت استوارتر باشد.
“باز کن پنجره را، که بهاران آمد
که شکفته گل سرخ، به گلستان آمد
باز کن پنجره را، که نسیم صبح
با صدای دل‌انگیز هزاران آمد”
سال نو بر همه اهل قلم، اصحاب رسانه، دوستان و همراهان عزیز مبارک باد. امید که راه و یاد حاج حسن لاوری همواره زنده بماند و چراغ اندیشه‌ای که او برافروخت، روشن‌تر از همیشه بدرخشد.
با احترام و سپاس
رباب پرویزی‌زاده