????با امضای قرارداد ایران و ونزوئلا، قطعاتِ پازلی در حال تکمیل‌شدن است که پرده از یک استراتژی جدید در سیاست خارجی ایران بر می‌دارد: «قرارداد ۲۵ ساله ایران و چین»، «قرارداد ۲۰ ساله ایران و روسیه»، «قرارداد راهبردی ایران و هند» و حالا «قرارداد ۲۰ ساله ایران و وئزوئلا».

????ایران چند سالی است که ارسال گسترده کالا به ونزوئلا را کلید زده و فروشگاهی با نام «مگاسیس» که صرفا کالاهای ایرانی را به فروش می‌رساند، در «کاراکاس»، پایتخت ونزوئلا افتتاح کرده است.

????ایران تاکنون چندین محموله بنزین، محصولات پتروشیمی و نفت خام هم به ونزوئلا ارسال کرده که مجموع آنها سر به چندین میلیون تن می‌زند.

????توضیح اینکه ایران و ونزوئلا هر دو تحت تحریم نظام بانکیِ بین‌المللی هستند و بنابراین، نمی‌توانند با دلار آمریکا معامله کنند. اما ونزوئلا یک مزیت قدیمی دارد که موجب شده بتواند راه‌حلی پیدا کند: ذخایر طلا.

????اما چرا ایران مشتاق به گسترش روابط با کشورهایی خاص شده و چرا حالا؟

????«قرارداد ۲۵ ساله ایران و چین» که در فروردین ماه امسال، خیلی بی سر و صدا میان وزرای خارجه ایران و چین در تهران امضا شد، نقطه شروع و البته نقطه اوج ماجرا بود.

????واکنش قدرت‌های غربی نشان می‌داد که ماجرا نه فقط بسیار جدی است، که منافع بسیار زیادی هم برای ایران به دنبال خواهد داشت.

????گفته می‌شود چین قرار است معادل حدود ۴۰۰ میلیارد دلار (البته در قالب «یوانِ چین» و نه دلار) در ایران سرمایه‌گذاری کند، رقمی که تقسیم آن بر ۲۵ سال، معادل سرمایه‌گذاری ماهانه ۱٫۳ میلیارد دلاری (یا ۳۶ هزار میلیارد تومان) در اقتصاد ایران است.

????این میزان سرمایه‌گذاری خارجی آن‌قدر بزرگ است که می‌تواند اقتصاد ایران را زیر و رو کند و نمونه آن در دهه‌های اخیر در کشورهای دیگر هم بسیار کم‌سابقه است.

????اما رئیس بازرگانی ایران و چین دیروز گفته بود ۱ دلار هم با چینی ها قرار داد نبسته ایم و خبر آمد که کشتی های چینی و هندی هم در ایران پهلو نمیگیرند. حال باید دید سیاست یک بام و دو هوای چینی ها تا کی ادامه خواهد داشت.