نصیربوشهر – مرتضی خضری:

در گناوه فضایی برای زیباکردن شهر باقی نمانده است. اشتباهات مکرر شهرداری و طبع طماع زمین خواران، مانع از رشد فرهنگی و توسعه فضای شهری و رویش فضای سبز شده است. فقر فضای سبز در گناوه، چهره شهر را خسته و نازیبا کرده است. تنها راه خروج از بن بست و شاید اندکی تسکین، تکمیل نوار سبز ساحلی‌ست. مالک زمین‌های حاشیه خور، مسکن و شهرسازی‌ست. مسکن و شهرسازی در درون شهر زمین‌های دارد که می‌تواند تا حدودی زخم و اخم را از چهره شهر بزداید.

▪در سال‌ ۸۹ علیرضا نوری شهردار وقت اقدام به ساخت نوار سبز حاشیه خور گناوه کرد. نوری اولین پروژه را ساخت و چهره شهر را در حاشیه خور تغییر داد. در ادامه علی بیروتی در سال ۹۰ دومین فاز نوار سبز را ساخت. با رفتن بیروتی از شهرداری این پروژه به فراموشی سپرده شد اما حسین حسن‌زاده در سال۹۵ فاز سوم فضای سبز را تکمیل کرد. در سال ۹۹ سیدجواد حسینی حقیقی خیابان حاشیه خور را با اندکی تغییر ساخت ولی خیابان به ساختمان بدقواره هلال احمر رسید و چپ شد. با اتمام خیابان، به زمین‌های باقی مانده در نوار ساحلی توجهی نشد و به مرور ساخت و سازهایی در مسیر نوار سبز، پیدا شد.

▪پروژه نوار سبز حاشیه خور تا نیمه‌های خور ادامه پیدا کرد و قرار بود تا انتهای خور کشیده شود اما ساختمان هلال احمر تمام رشته‌های ساحلی را پنبه کرد و نوار سبز، نیمه تمام باقی ماند‌.

به تازگی در کنار ساختمان هلال احمر، کانکس‌های اداره نیز سبز شده است و این یعنی، پایان اندوهناک نوار سبز ساحلی در گناوه.

▪مسکن و شهرسازی در حاشیه خور گناوه مالک است اما اداره ای درست در بهترین نقطه و در مرکز زمینی که باید فضای سبز ساحلی شود، با دیوار بتنی و بدون داشتن مجوزات لازم پایگاه خود را محکم کرده است.
اداره ای در کنار ساختمان هلال احمر که در مسیر خیابان و فضای سبز است با کانکس و دیوار بتنی مکانی برای خود دست و پا کرده و دست و پای مردم را برای رسیدن به فضای سبز بسته است.

▪قابل توجه *استاندار*، *نماینده مجلس* و *فرماندار گناوه*، نگذارید حق مردم گناوه در داشتن فضای سبز توسط هیچ نهاد، ارگانی، سازمان و اداره‌ای گرفته شود.
▪گناوه از جمله شهرهایی است که در داشتن فضای سبز مملو از محرومیت است.