محمد قوچانی، رئیس کمیته سیاسی حزب کارگزاران سازندگی ایران، نوشت: دیدار اخیر با حسن روحانی، اولین جلسه از جلسات مصوب کمیته سیاسی حزب کارگزاران سازندگی برای تصمیمگیری درباره انتخابات مجلس دوازدهم بود که قرار است با رهبران اصلاحطلب و اعتدالگرا، به خصوص آقایان خاتمی، سیدحسن خمینی، حسن روحانی، علیاکبر ناطقنوری، عبدالله نوری، اسحاق جهانگیری، بهزاد […]
محمد قوچانی، رئیس کمیته سیاسی حزب کارگزاران سازندگی ایران، نوشت:
دیدار اخیر با حسن روحانی، اولین جلسه از جلسات مصوب کمیته سیاسی حزب کارگزاران سازندگی برای تصمیمگیری درباره انتخابات مجلس دوازدهم بود که قرار است با رهبران اصلاحطلب و اعتدالگرا، به خصوص آقایان خاتمی، سیدحسن خمینی، حسن روحانی، علیاکبر ناطقنوری، عبدالله نوری، اسحاق جهانگیری، بهزاد نبوی و… برگزار شود که اولین جلسه آن با رئیس پیشین جمهوری در ۳مهرماه برپا شد.
هدف کارگزاران از این جلسات رایزنی و کمک به جمعبندی اصلاحطلبان و اعتدالگرایان برای تصمیمگیری در مورد انتخابات آینده است؛ فارغ از آنکه این جلسات به مشارکت یا عدم مشارکت بدل شود.
گرچه کارگزاران نهاد انتخابات را اساس جمهوریت نظام میداند اما موج اعتراضات سال ۱۴۰۱ سبب شده است بدنه جامعه، حتی در جبهه اصلاحات با تردید به انتخابات بنگرند و با وجود به بنبست رسیدن راهکارهای دیگر، به خصوص در خیابان هنوز اشتیاقی به انتخابات دیده نمیشود و همین سبب محافظهکاری اصلاحطلبان در سیاستورزی شده است تا جایی که در میانه دو راهبرد کاملاً متضاد مشارکت و تحریم گرفتار شدهاند.
کمیته سیاسی کارگزاران در سندی درونتشکیلاتی تصمیم گرفت راهبرد انتخاباتی خود را در سه فصل تنظیم کند: فصل اول: مباحث تحلیلی/گفتمانی شامل دو مبحث: ۱. شرایط انتخابات که میتواند الف. مشارکت بیقیدوشرط یا ب. تحریم بیقیدوشرط و نیز ج. مشارکت مشروط به شرایط مطلوب باشد.
این شروط از نظر کارگزاران از دو اصل خارج نیست: یک. مشارکت بالا که مخاطب آن ملت ایران است و برای حصول آن باید ملت را به مشارکت قانع کرد. دو. رقابت بالا که مخاطب آن حاکمیت ایران است و به ویژه نهاد دولت و شورای نگهبان باید زمینه آن را فراهم سازند.
ارزیابی کارگزاران از این مباحث گفتمانی تاکنون در مهرماه ۱۴۰۲ این است که نه ملت و نه حاکمیت هنوز مهیای مشارکت و رقابت بالا در انتخابات پیشرو نیستند و با وجود تاکیدات رهبری در سخنرانیهای بهار ۱۴۰۲ اعلام شیوه جدید پیشثبتنام دامنه رقابت و در نتیجه مشارکت در انتخابات را محدود کرده است؛ مگر آنکه اتفاق تازهای رخ دهد.
مبحث گفتمانی و تحلیلی دیگر در این بخش صورت حضور در انتخابات است که میتواند الف. حضور انفرادی حزب کارگزاران باشد که کمیته سیاسی به آن رای منفی داده است.
اما اشکال حضور ائتلاقی حزب نیز منطقاً در چهار صورت ممکن است:
یکم. در قالب جبهه اصلاحات که سازوکار طبیعی فعالیت کارگزاران است.
دوم. در قالب جبهه جدیدی از اصلاحطلبان مانند جبهه جمهور که در انتخابات سال ۱۴۰۰ از همکاری برخی احزاب اصلاحطلب شکل گرفت.
سوم. در صورت جبهه اعتدال با معتدلین اصولگرا و اصلاحطلب.
چهارم. در صورت اپوزیسیون یا جنبش اجتماعی. رای کمیته سیاسی البته در نهایت همراهی با جبهه اصلاحات است.
اما مشکل اینجاست که جبهه اصلاحات، بهخصوص با صورتبندی جدید خود فاقد راهبرد مشخصی است تا جایی که در اطلاعیه پیش از ثبتنام اولیه گفته توصیهای به اصلاحطلبان ندارد.
مبحث گفتمانی و تحلیلی دیگر در همین سرفصل درباره «موضع» انتخاباتی حزب است که باز هم منطقاً میتواند یکی از دو صورت «منتقد دولت» یا «منتقد حاکمیت» باشد و کارگزاران از دو «خاستگاه» میتواند وارد انتخابات شود: اول خاستگاه حزبی تکنوکرات که دغدغهاش توسعه ایران است یا حزب دموکرات که دغدغهاش جمهوری ایران است.
اگر کارگزاران بخواهد از موضع حزبی تکنوکرات و توسعهگرا وارد انتخابات شود باید به برنامههایی مانند احیای برجام و تسهیل سرمایهگذاری خارجی در مجلس آینده توجه کند و اگر از موضع حزبی دموکرات و جمهوریخواه وارد انتخابات شود مسائلی مانند اصلاح قانون انتخابات، قانون احزاب و لایحه اخیر حجاب باید در دستور کار قرار گیرد.
در تداوم بررسی این راهبردهاست که کمیته سیاسی کارگزاران تصویب کرده است به تدریج با ۱۰چهره سیاسی مرجع در میان اصلاحطلبان و اعتدالگرایان دیدار و گفتوگو کند.
- منبع خبر : سایت حزب کارگزاران
Monday, 9 December , 2024