سینه زنی؛
درقدیم اهالی بوشهر با سیاهپوش کردن اماکن عمومی وتعطیل کردن کسب وکار در روزهای عزاداری، برای ادای احترام به شهدای عاشورا با پای برهنه از منزل خارج شده وبه سینه زنی وعزاداری می پرداختند.خاندان آل بویه از بنیانگذاران ومروجان سوگواری در بین شیعیان. محسوب می شوند واز آنجا که بوشهر در آن زمان از مراکز مهم حکومت دیلمیان بوده می توان گفت آغاز مراسم عزاداری مذهبی شعیان در این منطقه به قدمت حضور دیلمیان در بوشهر،یعنی حدود هزار سال پیش بر می گردد.
ابتدا میدان ها برای اجرای مراسم سینه زنی سیاهپوش واز حیث نور و سایر تجهیزات اماده می شود وبلندگوها ودستگاههای صوتی در جای خود نصب و وسائل پذیرایی مثل چای وقهوه وشربت وشام وناهار مهیا می شود.
در ماههای محرم وصفر برکت ونعمت از هر گوشه شهر و روستا ومحلات نمایان است.

آش نذری وشکرپلو قیمه بوشهری،حلیم،شله زرد،حلوای برنجی ،حلوای انگشت پیچ وشربت و….‌
در محلهای عزاداری وجود دارد.
شوروشوق کودکان در شبهای سینه زنی وصف نا شدنی است.
در محافل یا روضه خوانی ،اشعاری با نوای خاص سر می دهند که به آن ذکر می گویند.با شروع ذکر خوانی کم کم جوانان و اهالی محل دور منبر جمع می شوند که به آنهاپا منبری یا ذاکرین می گویند بعد ملاها یکی پس از دیگری روضه می خوانند ودر آخر کلمه (موروای شما همه سال) گفته می شود وبرای سینه زدن آماده می شوند.
سینه زنی به شکل منظم ودایره وار که امروز هم در بوشهر معمول است وتاریخ دقیق ومشخصی ندارد.
مردم بوشهر هر ساله در مراسم ارتحال پیامبر وشهادت امام حسین ودیگر ائمه با برگزاری مراسمی ویژه به سینه زنی می پردازند.