مردم بوشهر در ایام محرم مراسم ها وایئن های مختلفی دارند که به همین سبب آنها عزاداریهایشان متفاوت با دیگر نقاط کشور است.
سنج ودمام،سینه زنی،هیامظلوم و یزله ومختک علی اصغر وحجله قاسم از جمله آنهاست.
مردم بوشهر سنج ودمام را لازمه مراسم سینه زنی می دانند،سنج ودمام مراسمی است سنتی که در ایام عزاداری مذهبی شعیان در استان بوشهر وگاها در استانهای خوزستان وهرمزگان از دیرباز تا کنون اجرا میشده است.یک گروه سنج ودمام معمولا هفت تا نه یا یازده دمام وتعدادی سنج ویک بوق است.بعضی نیز یک گروه سنج ودمام را فقط هفت دمام ، هشت سنج ویک بوق دانسته اند.
در بوشهر چهار بوق اصلی وجود دارد که آذین بندی مخصوص شده اند؛البته در حومه بوشهر نیز بوقهایی وجود دارند (مانند محلات هلیله و خواجه هاو بندر گاه وامامزاده)که به تآئید افراد محلی آنها از هند آورده اند ولی بنظر میرسدآفریقائی باشند.
به منظور حفظ وممانعت از تخریب این ساز هر چند گاه یکبارروغن کنجد میزنند وچرب می کنند این کار مانع از ترک خوردن آن می شود.
سنج:
این ساز از دسته سازهای زنگدارو بدون ارتفاع معین است که متشکل از دو قرص فلزی مدور به قطر۳۰ تا ۴۰ سانتیمتر که بهم کوبیده می شود(تقریبا شبیه سینی)که هر یک از قرص ها در ناحیه مرکزی پشت خود حلقه ای چرمی دارند که نوازنده آنرا به دست می کند.
این ساز هم نیز از شهر پونای هند اورده شده است.
دمام:
نوازنده با چوبی که از جنس شاخه های درخت خرما بروی آن می نوازد این چوب به اندازه ای حدود چهل سانتیمتر می باشد.چوب هنگام نوازندگی در دست راست نوازنده ،باشد وبر ان طرف از دمام نواخته شود که بدون علامت است، وبا دست دیگر خود (بدون چوب) برآن سوی دمام که نشاندار است،مینوازد.
دمام هابنا به مورد استفاده ای که در یک گروه سنج ودمام دارند دارای ابعادی متفاوت هستند ولی ضخامت همه پیپ ها حدود دو سانتیمتر است که در لبه ها یک سانتیمتر میرسد.