تو کز محنت دیگران بی غمی
نشاید که نامت نهند آدمی
آیا این جمله درست است که میگویند :
جامعه ایران یا صفر است و یا صد ؟
صفر بخاطر وضعیت ناهنجار اقتصادی
همگی از دولت تا ملت دست در جیب
همدیگر می کنیم و صد بخاطر اینکه در
اکثر بحرانها یار و غمخوار هم میشویم .
اصولا فرهنگ و بافت جامعه ایران
بخاطر بعد سنتی و مذهبی آن تا بوده
انسانهایی شریف و دوست داشتنی و
بسیار عاطفی هستند و بالعکس جامعه
غرب و شرق که یک نوع بیگانگی وافری
از همدیگر دارند اما باید مواظب بود تا
از اخلاقیات همدیگر سوء استفاده نکنیم .

یکی از معضلات فعلی اجتماعی ایران
تکدی گری به شیوه های مختلف از
جمله به بهانه فقر ، بیماری و پرداخت
دیه باب شده به گونه ای که اگر در این
بین افردی هم مستحق کمک باشند با
دید بی اعتمادی به آنها نگاه می کنیم .

امروزه بخاطر فضای مجازی گسترده
انواع و اقسام ترفندها برای کمک به
همنوعان بظاهر و بعضا نیازمند هر
روز بصورت گسترده ی پیامکی یا پیامها
ی واتساپی و یا کلیپ های مختلف روح
و روانمان را افسرده میکند بخصوص
افرادی که بیمارند اما متاسفانه برای
درمان خود بیشتر به بیمارستان‌های
خصوصی که هزینه سرسام آوری دارد
مراجعه کرده و سپس در فضای مجازی
به نوعی گدایی رو آورده در صورتی که
با یک بیستم همین هزینه میتوان در
بیمارستان‌های دولتی درمان شوند و
وقتی هم کمک میگیرند طلب کار هم
میشوند که هزینه دوتا همراه هم از
جیب ملت بگیرند !!!

اما‌ دیشب در یک گروه مجازی عده ای
برای فردی که در ۱۵ سالگی مرتکب
قتلی شده برای نجات از اعدام خواهان
جمع آوری مبلغ ۱۰ میلیارد تومان بودند
و به گفته خودشان ۶ میلیارد آماده
شده حال مگر شوخی هست که ۱۰
میلیارد برای یک خانواده هزینه شود
در صورتیکه میتو‌ان‌با این مبلغ حداقل
۱۰۰ خانواده نیازمند دیگر را از فقر نجات
و شاد کرد زیرا در اینجا یک خلا قانونی
وجود دارد‌ چونکه :
اولا قاتلی که در سن ۱۵ سالگی مرتکب
قتلی شده نباید اعدام کرد .
ثانیا مگر سقف دیه بیشتر از ۱/۶ میلیارد
هست هر چند که باید خانواده مقتول
را هم راضی کرد اما نه اینگونه!! ……..
فراموش نشود که به انسانهای نیازمند
نباید به دیده گدا نگاه کرد زیرا اینگونه
افراد ولی نعمت ما هستند