پرسش و مسئلۀ اصلی در مذاکرات بین ایران و آمریکا این است که آیا دو کشور علاقه و آمادگی لازم را دارند که روابط خود را “عادی” کنند یا خیر؟
اگر پاسخ به این پرسش آری باشد، تمام جزئیاتِ اختلافات بین دو کشور با فرمولی مرضی‌الطرفین قابل حل است از جمله موضوع غنی‌سازی در خاک ایران، اما اگر پاسخ منفی باشد، یا توافقی صورت نمی‌گیرد و یا توافقی تحمیلی و شکننده و راه‌ناگشا حاصل می‌شود.
در ماجرای برجام هم عدم آمادگی بر سر همین سبب شد که نهایتاً توافقنامه “شِفک” شود!
شِفک: تخمی که زیر مرغ کرچ، به جای جوجه شدن، فاسد شود.