ابراهیم مومنی فعال اجتماعی و مدنی جنوب استان بوشهر:

بنام حق اخیراً فایل صوتی نطق جناب آقای دکتر شیخ موسی احمدی نماینده حوزه انتخابیه جنوب استان بوشهر ، تحت عنوان نطق مقتدرانه در فضای مجازی دست بدست میشود
جناب دکتر احمدی قبلا هم چهار سال شاهد این نوع از عملکرد صنایع مستقر در منطقه بوده اند و صرف ارائه این آمار و ارقام نه آنچنان کار سختی است و نه کارساز
استدعا دارم ، ایشان خیلی شفاف آمار و ارقام عملکرد خود را ارائه کنند، چهار سال مجلس نهم و بیش از یکسال از مجلس فعلی زمان حضور وی در بهارستان بوده است.
حداقل در زمینه حمایت از نخبگان و فرزندان تحصیل کرده ، مجرب و خوشنام حوزه انتخابیه خود ، آماری ارائه بفرمایید در واقع درد را بیمار هم می داند، درمانی بساز
این گفتار درمانی ها و نطق ها داروی شفابخش حوزه انتخابیه نیست قبلاً نوع آتشینش هم تجربه کرده ایم
تیم کارشناسی و تصمیم ساز که وعده ایشان بود و نگاه فراجناحی به نخبگان و همچنین انتخاب مشاورین خود در حوزه های تخصصی مختلف ، که از دیگر شعارهای انتخاباتی وی بود در یکسال اخیر چقدر محقق شده است؟
جناب شیخ شاید سکوت ما بیش از این طول نکشد در این مدت عملکرد شما را به خوبی رصد کرده ایم و فعالین مدنی میتوانند مشاورین بی مزد و منت شما باشند
اگر قائل به مشورت باشید.
جناب شیخ خیلی زود دیر می شود و کمتر از ۳ سال دیگر مجدداً قضاوت خواهید شد
پس اگر راهکار برون رفت منطقه از بن بست را جستجو می کنید با نطق آتشین و مقتدرانه بدست نخواهید آورد که اگر چنین بود اسلاف شما حفظ کرسی می کردند.
راهکار اعتماد به فرزندان شایسته جنوب است چرا که فکر و اندیشه این نخبگان به همراه کوله باری از تجربه های موفق مدیریتی ، برون رفت از بن بست های چهار دهه ی حوزه انتخابیه شما و حتی در سطح ملی را چاره جویی خواهدکرد.
جناب شیخ فقط چند روز قبل از این نطق -به زعم یاران کمپین انتخاباتی شما- «مقتدرانه» در سفری پر سر و صدا به عسلویه ، وزیر نفت را همراهی کردید؛اگر در این سفر و در کنار جناب وزیر به اهداف خود نرسیده اید پس با این نطق ها نخواهید رسید.
اگر هم از نتایج آن سفر رضایت داشتید(نقل به مضمون مصاحبه های شما در آن سفر)پس نطق مقتدرانه و شجاعانه ؛چرا؟؟؟؟
بزرگ نعمتی است گوش شنوا و چشم بینا به یاد دارم فارسی کلاس سومم را که بود عنوان زیبایش دوگوش شنوا و دوچشم بینا
بارها و بارها رونویسی کردم و معلم خط می زدو می گفت:احسنت زیبا نوشتی باز هم مثل همیشه ،بی غلط نوشتی بارها نوشتم با گوش بسته؛ گوش شنوا و تکرار کردم با چشم نیمه باز؛ چشم بینا نه گوشی شنوا نه چشمی بینا فقط تکرار می شد بینا و شنوا سال ها می گذرد و شعار تکرار می شود کجاست آن مهربان استاد که ببیند غلط را بی غلط نوشتم