نامه سی و یکم کتاب شریف نهج‌البلاغه حضرت امام علی (ع) نامه ای از آن حضرت خطاب به فرزند بزرگوارش کریم اهل بیت حضرت امام حسن مجتبی (ع) می باشد.
این نامه همچون سایر نامه ها و خطبه ها و سخنان آن حضرت بی نظیر، آموزنده و هدایتگر است.
نامه مذکور منشوری ارزنده و دستورالعملی اعتقادی و اخلاقی برای طالبان اخلاق، معنویت و حقیقت و حکمرانی جامعه می باشد.
در کتاب شریف نهج البلاغه مسائل مهم تربیتی و اجتماعی و اعتقادی و موضوعات محوری تقوا و عدالت و حکمرانی توسط امام علی (ع) مورد تأکید قرار گرفته است.
گرچه مخاطب اصلی این نامه‌ اعتقادی و اخلاقی فرزند بزرگوار ایشان حضرت امام حسن مجتبی (ع) است، اما توصیه‌های در آن می تواند درسهایی به تک تک انسانها در طول تاریخ باشد.
بدلیل اینکه در ماه مبارک رمضان، ماه مهمانی خداوند و در آستانه ایامی قرار داریم که به حضرت امام حسن مجتبی (ع) و پدر بزرگوارش حضرت امام علی (ع) تعلق دارد، باز خوانی این نامه مهم و مفصل و بسیار ارزشمند بی مناسبت نبوده و می توانیم از این نامه بهره لازم را جهت اصلاح خود و جامعه و بهتر شدن کسب نمائیم.
انشاءالله.