فستیوال کوچه
آقای نماینده مجلس :
*بگذارید تا بخندیم بر گریه هایمان(۵)*

✍️ مهرور بوشهر

*بوشهر* تنها شهری از ایران است
که با انواع آواها و نواهای متنوع
و سمفونی های متفاوت از :
چاوشی و شروه
خیام خوانی و نیمه خوانی
یزله و نی انبان
کل و لالایی مادران
سنج و دمام پدران
در کشور *شهره* گردیده .

اما *فستیوال کوچه* :
کوچه ، کوچه ی خاطره هاست
کوچه، کوچه ی فرهنگ ناب مردم بوشهر
*کوچه ای که همه اش رقص و آواز نیست*
کوچه دختران و زنان مینار(مقنعه)به سر
که از :
چاوشی های فایز
غصه های مفتون
قصه های مجنون
یزله های عیش و عروسی لیلی
خیام خوانی شیرین و فرهاد
شروه های‌ نجاتی و بخشو
دمام و سنج و نی انبان
سینه زنی و ایها مولا و ایها مظلوم
حسین (ع) *ماجراها* دارد .

کوچه مردان دریانوردی که برای لقمه
نانی حلال امواج دریا را *تلاقی* مرگ و
زندگی میدانستند .
کوچه *اوشار* لنج های به گل نشسته ای
که با *نیمه خوانی* هله مالی ، هله مالی
ناخدایان و جاشوان‌ به دریا *راگی* میشوند

*آقای نماینده* :
کوچه معماری کهنی است
از درب و پنجرهای چوبی و هلالی
میلواری و زنگواری با رنگ‌های متنوع
از انسانهای یکرنگ .
کوچه *دالون‌ها و شناشیرهایی* که از
درون آنها رقص بادها تبلور می کند
تا انسانها را به وجد و رقص وادارد .

کوچه داستانی از *بو سلامه*
کوچه غلو‌ سیاه و علو *پلنگ*
که با چاقو به صید مروارید و *نهنگ*
میرفتند .
کوچه ، کوچه ی
*شاهینی ها و ایرانجوانیهایی* بوده
که شناسنامه و هویتی یک صد ساله
دارند اما اکنون از تنهایی *رها* شده اند .

‌‌ در یک کلام :
این کوچه ، کوچه ی خاطرات بچه های
تُل عاشقون بوشهر است که مرهمی
است برزخم های دل بندر باستانی لیان .
حال *ای اهالی زر و زرو و تزویر*
و آقای *نماینده مجلس* :
بگذارید بخندیم بر گریه هایمان
بگذارید ساعتی حتی غم نان و بی آبی ، زباله گردی ، فسادهای اختلاسی و ………را از یاد ببریم .
لنج ⬅️ کشتی چوبی
اوشار ⬅️ به آب انداختن
راگی ⬅️ رهایی
*بو سلامه* در مقاله شماره (۶) توضیح میدهم
ادامه دارد
۱۴۰۴/۲/۶