روز پزشک گرامى باد

*بیاد نیکى هاى شادروان*
*دکتر محمد سنگ آرا*?

✍️ مهرور بوشهر

در چرخش روزگار
از این قافله عمر
با صدها هزار خاطره
گاهى بهترینها جا مى مانند

هم محله اى با مرامى بود از کوچه پس
کوچه هاى تنگ و باریک و تاریک محله
*شکرى* رشد و نمو یافت .
مثل اکثر مردم فقر را با گوشت و پوست
خود لمس کرده بود و با استخوانش
سائیده و همزاد گردیده بود .
در تابستان طاقت فرساى بوشهر از
دسترنج خویش هزینه تحصیلش را
فراهم مى نمود .

با مرحوم برادرش حسین هم بازى و
همکلاس بودم اصولا خانواده اى بى
آزار بودند شاید هم از زمانه بسیار گله
مند بودند اما با رفتارشان هرگز کسى
را آزرده ننمودند به همین سبب اهالى
محل همیشه یادشان را گرامى میدارند.
در دهه هاى ٣٠-۵٠ اکثر اهالى محل به
مانند دیگر همشهریان زندگى فقیرانه
اى داشتند اما در عواطف ، مروت و داد
ستد غنى و همیار و غمخوار همدیگر
بودند .

اما محمد اعجوبه دیگرى بود و با
سختى هاى بیشترى دست و پنجه نرم
کرده بود از فقر و تنگدستى گرفته تا
محکومیت *سه* ساله به زندان در رژیم
گذشته زیرا در دوران دانشجویى بعلت
افکار مردمى مدتى زندان رفته و با
خلاقیت و پشتکار وافرى که داشت
توانست با نمره عالى مراحل سخت
دوره پزشکى را طى کند و در دور افتاده
ترین نقاط بوشهر ( روستاهاى کنگان و
دیر ) در خدمت مردم منطقه باشد .

*محمد* جوان رشید و رعنایى بود ولى
سختیهاى زندان قدش را خمیده کرده
بود بطوریکه در زندان مبتلا به دیسک
کمر شده بود .
*پزشکى* مردمى و انساندوست از خانواد
ه اى فرودست که پدرش با سقایى و
مادرش با پختن نان روزگار را سپرى
میکردند .
از مهمترین صفات نیکش *مردمدارى*
بود و پنج شنبه ها بیماران را رایگان
درمان مى کرد هر چند که در همه
مواقع یار و غمخوار بیماران بود .

*بطور خلاصه*:
انسان شریفى که با قامتى راست و
استوار به زندان رفت اما با کمرى
شکسته و خمیده و با کوله بارى ناشى
از درد و رنج روزگار برگشت گویا چرخ
روزگار نمى خواست ایشان را بیشتر از
این آزرده کند به همین سبب در اواسط
زندگى و در سن *٣٩* سالگى ما را ترک و
به دیار باقى شتافت .
روحشان شاد و یادشان گرامى باد?
١۴٠١/۶/١

• منبع خبر : نصیر بوشهر