نصیربوشهر – زهرا جوهری:

سیزده و یا چهار ده ساله بودم و در اتوبوسی شلوغ ، از مدرسه به خانه بر می گشتم . خانم های زیادی که خرید روزانه ی خود را کرده بودند ؛ با هم مشغول صحبت بودند ؛قسمتی از حرف های آنها را گوش دادم ؛ راجع به قیمت کاهو بود!!! با خود گفتم؛ اوه…. چه تاسف‌بار….یعنی سالها بعد، دغدغه‌ ی من هم قیمت کاهو خواهد بود ؟؟!!کاهو !!!؟؟؟اما حالا که مدت‌ها از این ماجرا می‌گذرد ؛ پی‌برده ام که همین ، حرف های روزانه ی ساده و معمولی ،همه نشأت گرفته از تمام اتفاقات و کارهایی است که در طول روز بر روح و روان و افکار و تجربه ی ما تاثیر گذاشته است. اتفاقات و کارهایی که ثانیه و دقایق زندگی و عمر ما ، با آنها سپری می شود.
گویا این حرف ها ، کم یا زیاد باید ابراز شوند تا درون آدمی از آنچه دیده یا انجام داده یا اتفاق افتاده است ؛ خالی و سبک بشود.
گویا باید ابراز شوند تا ما واکنش های درست یا اشتباه خود را با دیگران در میان بگذاریم؛ حتی انسانی که قادر به تکلم و حرف زدن هم نیست؛ فارغ از احتیاجات و نیازهایی که دارد؛ درونیات خود را با حرکت و ایما و اشاره به ما و اطرافیانش می گوید .
همه حرفها ،حرف اضافه نیستند؛ بلکه توده‌ای از دیده‌ها، افکار و احساسات مهم و یا معمولی هستند که مغز و فکر و دل ما را به خود مشغول کرده اند و ما در کنار، خوب حرف بزنیم و حرفهای خوب بزنیم هم باید بدانیم که
همه ی حرفهای معمولی …حرف اضافه نیستند !!!
زهرا جوهری
۱۴۰۰/۹

• منبع خبر : نصیر بوشهر