دکتر حسینی، معاون محترم وزیر و رئیس سازمان شیلات ایران
با درود و عرض ادب
پتانسیل و داشتههای استانها نقشه راه هر استان برای ایجاد و احداث کارخانجات و یا شرکتهایی خواهند بود که بیشترین بهرهبرداری و کمترین هزینه تولید داشته باشند .
روشن و واضح است که پرورش میگو در استانهای جنوبی کشور و بخصوص بوشهر و هرمزگان آغاز و روند نسبتا خوبی داشته که اگر نگاه و برنامه مدبرانه برای این صنعت در نظر گرفته شده بود اکنون وضعیت بسیار بهتری داشت و دل نگرانیها و دغدغههای کمتری داشتیم.
علیرغم اینکه بوشهر و هرمزگان قطبهای پرورش میگو در کشور می باشند اما نقش تصمیمساز در این صنعت ندارند.
چرا تصمیمات مهم ، اساسی و کارساز در این دو استان گرفته نمیشود و از افراد کاربلد، مجرب، متخصص و علمی این دو استان در هیچ سمینار ، کمیته ، جلسه و … برای اتخاذ تصمیمات کلان استفاده نمیگردد ؟
نقش کمیتهها، ستادها و تشکلاتی که در تهران به راه افتاده، چیست و چه کمک قابل توجهی به صنعت کرده است؟ متأسفانه روند حرکتی اغلب آنها موجب نگرانی و دلسردی حلقههای این صنعت شده است.
جای بسی تأسف است که شیلاتی که متولی کار و صنعت است نقش تعیین کننده ندارد. چرا که بنا به ملاحظاتی که برای ما قابل درک نیست، بسیاری از اختیارات که قبلاً در ید قدرت شیلات بود، به ارگانها و ادارات دولتی و نیمه دولتی واگذار شد که نه تخصص لازم را دارند و نه متخصص آن را.
صادقانه باید گفت عظمت و اقتدار شیلات اصلاً با گذشته قابل مقایسه نیست و در حد ناظر و گرد آورنده آمار تنزل پیدا کرده است.
به نظر میرسد با مشارکت بیشتر حلقههای مختلف صنعت، بخصوص اتحادیه استانی تکثیر و پرورش میگوی استانها، در تصمیمسازیها و همچنین شناسایی و برخورد با دلالان نقش شیلات پررنگتر و ثمربخشتر خواهد شد.
اتخاذ تصمیمات نادرست و توسط اشخاصی که نه تنها سرمایهگذار در این صنعت نیستند بلکه سنخیتی با پرورش میگو و تجارت آن ندارند، باعث شده تا حرکت چرخهای تولید بسیار کند شود و اگر اندیشههای نو یاری نکنند، به زودی شاهد توقف آن خواهیم بود.
از حضرتعالی استدعا داریم که با تشکیل جلسه در مراکز استان و آبزیپروران و رؤسای اتحادیههای استانی به خواسته های آنان گوش فرا داده و در حد امکان و مقبول عمل نمایید چرا که “به دریا رفته میداند مصیبتهای طوفان را” .
پیشنهادات زیر خدمتتان تقدیم میشود و امیدواریم با بررسی، کارشناسی و مشورت لازم تصمیماتی اتخاذ فرموده که ضمن تشویق و ترغیب تکثیرکنندگان و پرورشدهندگان میگو، برای رونق و افزایش تولید بتوان به شیلات کشور نیز بسان سالهای نه چندان دور تکیه کرد و این جایگاه حمایتی بعنوان سنگری قدرتمند برای حفظ و توسعه صنعت آبزیان و سرمایه ملی همیشه پویا باشد.
۱- نمایندگانی از تولیدکنندگان هر استان که رکن اساسی این صنعت هستند، درتصمیمگیریهای کلان بخصوص در بازاریابی، قیمت گذاری، تجارت، فروش، سفرهای برون مرزی مشارکت داشته باشند.
۲- با عنایت به اتفاقات اخیر، در حال حاضر عمده مشکل تکثیر و پرورش میگو، «میگوی مولد» است زیرا با بروز بیماری جدید، تفکیک مولدین داخلی قبلی از مولدین داخلی هیبرید با مولدین وارداتی تقریبا غیرممکن است و برای ذخیره ژنی مطمئن و جدید و افزایش تولید میگو و فاصله گرفتن از بیماریهایی که اخیراً به علت نگرش بازاری و کسب سود توسط عدهای دامنگیر همه سایتهای کشور شد.
مسلماً تهیه مولد عاری از بیماری در نقاطی که مزارع پرورش میگوی وسیع وجود ندارد مانند آمریکا با اطمینان بیشتری امکانپذیر است. اگرچه صادرات توسط آن کشور مشکلی ندارد اما بنا به مسائل سیاسی واردات مستقیم از کشور آمریکا ممنوع شده است.
لذا خواهشمند است، راه حلی برای این معضل بسیار بزرگ اندیشیده شود تا بتوان جان تازهای به صنعت داد و تولیدکنندگان با امیدواری بیشتر تلاش نمایند و با گسترش منطقی و اصولی صنعت کمک به اقتصاد کشور نمود و زمینه اشتغال منطقهای و ارزآوری بیشتری فراهم نمود.
۳- در شرایط کنونی که بسیاری خسارت مالی دیده اند ، نیاز به حمایت جدی شیلات و پیگیری جهت پرداخت خسارت توسط ستاد حوادث غیرمترقبه و یا معرفی آنان به بانک کشاورزی جهت اخذ تسهیلات بانکی با سود کم و تعیین زمان مناسب برای باز پرداخت می باشد.
۴- باتوجه به اینکه زیرساختها بسیار آسیب دیده لذا تخصیص اعتباری برای بازسازی و تعمیر آن ضروری می باشد .
۵- نیاز است تلاش و جدیت سازمان دامپزشکی کشور در اجرای مقررات بهداشتی در مزارع پرورش میگو و نظارت مستمر در اجرای این مقررات بیشتر گردد .
مدیرعامل محترم ؛
✔️نابودی و شکست پرورش میگو یعنی بیکاری دهها هزار نفر نیروی کاری فعال و از بین رفتن سرمایههای بسیار که با توجه به تحریمها ضربه مهلکی به اقتصاد کشور وارد میکند.
✔️توجه و بها دادن به اتحادیه های استانی میتواند کمک شایانی به صنعت آبزیان ، شیلات ، جهاد و دولت نماید و میبایست آنان را تقویت کرد و از نقطه نظرات ، انتقادات و پیشنهادات بسیاری که دارند ، استفاده نمود . قوی و قدرتمند بودن اتحادیه ها نتیجه بسیار خوب و مثبتی به دنبال خواهد داشت و شیلات بعنوان متولی قادر خواهد بود، نظارت بیشتر و مؤثرتری داشته باشد.
✔️لطفا با همفکری مدیران اتحادیههای استانی و شنیدن مشکلات و معضلات هر دوره و با رفع موانع اداری، شیلات را به جایگاه واقعی خود برگردانید تا از دغدغه فکری و دوندگی و پیگیریهای خستهکننده تولیدکنندگان بکاهید.
✍️؛ رضا سیاهوشی ( از سایت پرورش میگو شیف استان بوشهر )
- منبع خبر : نصیر بوشهر انلاین
جمشید شکوهی
تاریخ : 9 - مرداد - 1402
سلام ، نقد بجا و واقعیت انکار ناپذیری است،تقریبا به مهمترین مشکلات حوزه صنعت آبزی پروری بخصوص در استان بوشهر بعنوان قطب اول این صنعت اشاره گردیدهاست ،اگر چه موضوعات مهم و کلیدی دیگر وجود دارد که پرداختن به آن در این مجال وجود ندارد.باید این صنعت از دست افرادی که با الفبای توسعه این صنعت اطلاعی ندارندنجات داد.همین بس که تاکنون بعداز گذشت ۳۰ سال از اجرای طرح پرورش میگو در این استان از ۸۰ هزارهکتار اراضی شناسایی شده برای توسعه این صنعت تنها کمتر از ۶هزار هکتار آن عملیاتی شده است.همین راه بگیر و اوضاع توسعه آنرا ببین
ناشناس
تاریخ : 10 - مرداد - 1402
با سلام، بخشی از صحبتهای نویسنده درست است وقتی در مورد مشکلات صحبت میکنند. اما در مورد علت بروز این مشکلات به دلیل کم اطلاعی یا هر دلیل دیگری نویسنده از بیان علت واقعی دور مانده. اول اینکه پرورش دهندگان میگو یک اتحادیه ملی دارند که به نمایندگی از طرف میگوپروزان همه استانها در جلسات شیلات ، اتاق تعاون و مجلس صحبت میکنند. اگر نماینده ملی را قبول ندارند، خود میگوپروزان میتوانند او را تغییر دهند نه شیلات. دو اینکه در جلسات معمولا نمایندگان بخش غیردولتی حضور دارند. کمیته های علمی و فنی و بهداشتی همه با حضور نمایندگان بخش غیردولتی تشکیل می شود
سوم اینکه بخش زیادی از مشکلات موجود مزارع میگو به دلیل زیاده خواهی و سودجویی عده ای از پرورش دهندگان و ذخیره سازی بسیار زیادتر از حد مجاز است.
چهار اینکه پرورش میگو هم مثل بقیه فعالیت های کشاورزی بالا و پایین دارد، بیماری در ذات دامپروری و پرورش میگو هست . عمه کشورهای دنیا هم با همین بیماری ها دست و پنجه نرم میکنند و تولیدشان بالا و پایین می شود. وقتی در سالهای گذشته یک مزرعه آنقدر سود داشته است که آنرا با دو سه میلیارد تومان در سال اجاره میدادند، لابد درآمد سالهای قبل میتواند کمی از خسارت امسال را جبران کند و دولت از جیب بیت المال برای میگو پروران هزینه نکند