نصیر بوشهر – قاسم ایارده – با توجه به همجوار بودن ما با منطقه ویژه پارس جنوبی
در این روز که به نام کارگر یاد شده سئوالی به ذهنم آمد که طرح آن خالی از لطف نیست .
براستی با کدام منطق میتوان با معضل بیکاری در جوار این تاسیسات گسترده کنار آمد؟

نمایندگان ادوار مختلف در حال حاضر چه پاسخی برای هزاران فرصت شغلی که طی سالیان مختلف به جای بومی های منطقه به غیر بومی ها واگذارشد دارند ؟ فرصت هایی که میتوانست آینده هزاران خانواده را در این منطقه تضمین کند…

چرا جوانان کارآمد، متخصص و‌ تحصیلکرده بومی باید بیکار و‌ گاها در رده های پایین دست تاسیسات منطقه مشغول باشند تا ناکجا آبادی های بی تخصص و نا آشنا به فنون کار به نان و‌ نوا برسند و ما به تماشا؟ تبعیض تا کجا؟

بوشهر استانی با نسبت جمعیت بومی مناسب و با داشتن اینهمه قابلیت و پتانسیلی که صنایع در ایجاد مشاغل ایجاد کرده اند، همچنان دچار فقر شغلی شدید، خصوصا در بین قشر جوان و تحصیلکرده است.

قشری که تمام سهمشان پس از سالها تحصیل و‌ امید به آینده شغلی متناسب با تحصیلاتشان در همین صنایع بومی ، بیکاری و‌حسرت شده است.

جای بسی تعجب است که حتی پس از سال ها و حضور نمایندگانی مختلف از چهارشهرستان‌ تا به امروز هیچکدام نتوانسته اند حتی سهمی اندک در حل این معادله نابرابر داشته باشند و همچنان به تماشا ایستاده اند تا همین فرصتهای ناچیز باقیمانده هم دو دستی تقدیم غیر بومیان شود و خیال همه از اتمام فرصتها راحت شود …!

از تلاش های چهار نماینده ادوار مختلف در استان تنها می توان به شعار های گاه و‌بی گاه و تصاویر و تیزر های نشست و برخاست های روزانه و کتابچه های عملکرد و تبلیغات رنگارنگ اشاره کرد.

البته از حق نباید گذشت چرا که گاهی دیده شده است با وجود هزاران حق خوری و از بین چندین هزار جوان شایسته بومی ۵ نفر بومی به کار گرفته شده اند و این است اوج هنر مسئولین ما!!!

نمایندگان عزیز استان بوشهر :
پذیرش بیکاری در این استان الحق والانصاف ناممکن است و این مردم مظلوم ، برای هزارمین نه صد ها هزارمین بار از شما پاسخ و حرکت مثبت میخواهند و در آخر کارگر حقوق میخواهد ، مزد میخواهد که بتواند زندگی کند و ای کاش در کنار بزرگ داشت روز کارگر تلاش و سعی بیشتری در زمینه اشتغال و حقوق و مزایای آنها در موعد مقرر صورت گیرد
۱۱ اردیبهشت ماه یکهزار و چهارصد مصادف با روز جهانی کار و کارگر

• منبع خبر : نصیر بوشهر