برای چهره ماندگار شدن ادب و هنر میخواهد . اما هر هنری هنرمندانه نیست ، هنری جاودانه میشود که مردمی باشد و در دل انسانها حک شود . زیرا انسانها یکباره چهره نمی شوند انسانها موقعی چهره میشوند که خالق انسانیت باشند . هر چند که همه انسانها بویی از بودن و نشانی از بودن در ذات خود دارند . دکتر ابراهیم شفیعی شفا دهنده ای بی ریا و بی همتا در شکاف (دهلیز و بطن) روشن قلبها پزشکی مردمی و حیاگر هزاران قلب دردمندی که روزانه با پنجه های طلایی به تپش می افتد . سلطان قلبهایی که سلطانی را در مرام ، ادب و متانت در رفتار و کردار آموخت نه در سیاست و نیرنگ . دردمندی که هرگز حاضر نشد سوگند پزشکی را با مادیات بفروشد . قلبهایی که مالامال خسته و پژمرده از بی نظمی بودند بدون چشم داشتی با ضرباهنگی منظم از ریتم سینوسی به تپش وامیداشت . دکتر شفیع بنیانگذار بیمارستان قلبی که روزی هرگز باورمان نمی شد در چنین استان محروم و بی کسی فردی آستین تنهایی را بالا زند و در کسوت پزشکی محرومان استان را تنها نگذارد . اکنون قدردانش هستیم و به پاس مرام و مهربانی اش سر تعظیم فرود می آوریم و از آن کسانی که در مرامشان بی وفایی و در ذاتشان فریب و دو رویی است دوری می کن