✍️ مهرور بوشهر

*بوشهر شهری ثروتمند* :
از فرهنگی غنی که به آن می نازیم .
بزرگ‌ترین ثروت بوشهر :
*فرهنگ غنی مردمانش* است .
*مردمانی* :
با صفایی از یکرنگی
بدون ریا و چند رنگی
*مردمانی* :
متین و دوست داشتنی
با فرهنگی چند هزار ساله
از *هنر ، معماری و تمدن کهن*

*بوشهر شهری* :
غنی از فرهنگ معرفت
عاری از شرارت و سرشار از احترام
به همنوعان
شهری که در *کوچه پس کوچه* هایش
*نسیم جنوب می وزد* .
نسیمی به وسعت قلبهای
با مرام و مهربان شهروندانش .
نسیمی همراه با مسروری
مسرور از زندگی و امید به آینده
با *آوازها و موسیقی های رنگارنگش*
از نی انبان تا آواز نیمه خوانی ناخدایان
و جاشوانش (ملوان)
از شروه تا خیام خوانی جذابش
از ریتم یزله و سینه زنی تا دمامش
از عزا تا رقص و آوازش
از بندر کهنش تا نماها و آواهایش
از معماری کوچه هایش تا رقص بادهایش

اما *فستیوال کوچه* :
فستیوالی که تفاوتش با فستیوال های
جهانی دیگر در این است که همه ی
اقشار جامعه در آن فعالند .
*فستیوال رنگ‌ها و معماری هایی*
که با آوازهای دلنشین و گیرای بومی
در کوچه پس کوچه هایش
*فریاد هستی از نیستی*
به صدا در می آورد .
اکنون این فستیوال با این فرهنگ غنی
مردمی که در *راستگویی شهره اند* می
تواند جهانی شود به شرطی که مغرور و
خود شیفته نشویم و لازم است در این خصوص از بانیان این فستیوال *برادران عبدی پور* قدر دانی ویژه ای نمود .

این فستیوال باید متعلق به همه
همشهریان از هر نوع قشر و ایده
دانست و برای بهتر دیده شدن آن باید
*کوچه به کوچه* را متناسب با توان
صاحبان خانه ها و فرهنگ منطقه *آذین بندی* کرد. و برای اجرای مراسم و امنیت بهتر ، علاوه بر نظریات جامعه شناسان و روانشناسان و برای اینکه بهانه *افراطی گرایان* گرفته شود حداقل باید به ۱۰۰ نفر در حفظ نظم آموزش داده شود و سپس گردانندگان امور برای اجرای بهتر با چشم بینا سراپا و ایستاده در کنار مسئولین نظم باشند .

۱۴۰۴/۱/۲۸