نصیربوشهر – اکبر نهاری:

به نام خداوند نون و قلم

باب اول گلستان سعدی (( در آداب سیرت پادشاهان )) را می خواندم تا جایی که به داستان پادشاه و غلام عجمی اش رسیدم .غلام دریا ندیده بود و گریه وزاری فراوان می کرد و عیش همه را منغص کرده بود تا حکیمی پا درمیانی کرد و از پادشاه اجازه خواست تا آرام اش کند و با اجازه پادشاه دستور داد تا اورا به دریا بیندازند و بعد از اینکه چند بار در آب غوطه خورد اورا از دریا بیرون کشیدند و بیرون آمدن همان و آرام و خاموش در گوشه ای نشستن همان .حکیم در جواب پادشاه که حکمت این کار را از او پرسید ،گفت :(( محنت غرق شدن نچشیده بود، قدر سلامت کشتی نمی دانست.)) و سعدی در پایان این حکایت از قول حکیم نتیجه گیری می کند که (( قدر عافیت کسی داند که به مصیبتی گرفتار آید ))
حالا حکایت ما مردم ، همانند حکایت غلام است که محنت غرق شدن را نچشیده ایم و قدر سلامتی این کشتی امن را نمی دانیم .
می خواهیم برای دخترمان جهیزیه تهیه کنیم راحت به بازارهای داخلی می رویم و بدون هزینه بلیت و عوارض خروج و خرج سنگین هتل و خورد و خوراک ،بدون هیچ دردسری وسایل مورد نیاز را می خریم ،باز قدر عافیت را نمی دانیم و ناله و زاری سر می دهیم.
برای درمان خود به بیمارستان های مجهز و ( نامبر وان)) داخل کشور می رویم و باز بدون هزینه های سنگین مثل تهیه ویزا و بلیت خارج و پرداخت عوارض خروج و هزار زهر مار دیگر مداوا می شویم باز قدر عافیت را نمی دانیم و فعان بر می آوریم .
اصلا برای تهیه همین سیسمونی نوزاد متولد نشده مان راحت به بازار صفا می رویم و بی هیچ دردسر هر چه را می خواهیم تهیه می کنیم و باز قدر عافیت را نمی دانیم و فریاد بر می آوریم.
حالا بیایید و وضعیت خودمان را با مسئولان دلسوز مملکت مقایسه کنیم؛ آن بیچاره ها برای تهیه یک جهیزیه ناقابل باید رنج سفر ،هزینه سنگین بلیت رفت و برگشت، پرداخت عوارض خروج کشور،هزینه سنگین هتل و خورد وخوراک و بدتر از همه هزینه بسیار حمل بار با هواپیما را تحمل کنند و جیکشان در نیاید.
برای درمان باید از بیمارستان های غیر مجهز اروپا با صرف هزینه های کمرشکن بلیت و عوارض خروج و خرج هتل و غذا استفاده نمایند و دم برنیاورند.
برای خرید یک سیسمونی ناقابل ،همان کاری که ما با صرف چند ساعت وقت بارفتن به بازار صفا از شر آن خلاص می شویم، حضرات با صرف چند روز وقت و هزینه های گزاف(( برای دوری از اطاله کلام هزینه ها را نمی شمارم )) باید حداقل به ترکیه بروند و از رنج این مصیبت ها سخن نگویند و این سختی ها را تحمل نمایند.
انصاف بدهید .قبول دارید که ما چقدر قدر نشناسیم و قدر عافیت را نمی دانیم؛ باید یک بار برای تهیه جهیزیه به اروپا برویم تا قدر عافیت را بدانیم ؛ باید یک بار برای تهیه سیسمونی نوزادمان به ترکیه برویم و با این ترک ها( ترک های ترکیه نه فارسی می دانند و نه می توانند انگلیسی صحبت کنند)) رو به رو شویم تا قدر عافیت بازار صفا را بدانیم .
باید حداقل یک بار هم که شده برای درمان به بیمارستان های پیزوری و زپرتی اروپا برویم و هزینه های سنگین را بپردازیم تا قدر عافیت را بدانیم.
واقعا مردم قدر ناشناسی هستیم و قدر عافیت های موجود را نمی دانیم ،اگر یک بار گرفتار مصیب های خرید جهیزیه از اروپا ،تهیه سیسمونی از ترکیه و هزینه های سنگین درمان در اروپا شده بودیم ، قدر عافیت بیمارستان های داخلی و بازار صفای خودمان را می دانستیم .
من که دلم برای مسئولین و آقا زاده ها شان که گرفتار مصیبت خرید و درمان در اروپا و ترکیه هستند خیلی می سوزد . شما چطور ؟