نصیربوشهر – سید رضا حسینی:

می‌اندیشم، پس هستم یا فکر می‌کنم، پس هستم. این جملهٔ معروف رنه دکارت، فیلسوف معروف فرانسوی است.
به نظر می رسد بسیاری از صاحبنظران با این سخن موافق نباشند،زیرا اندیشیدن برای ملت نون و آب نمی شود.حالا ببینیم طبقات مختلف مردم در مورد اینکه چطور هستند، چگونه اظهار نظر می نمایند‌.
کارگران:ما چون هر شش ماه یکبار دستمزد خود دریافت می کنیم ،خدا راشکر می توانیم چند قرص نان بخریم ،پس هستیم.
کشاورزان:محصولات خود را به دولت می فروشیم و پس ازدو سال انتظار بیست درصدپول  آن به حسابمان واریز می گردد،پس هستیم.
نمایندگان پارلمان: ما باید یارانه معیشتی دریافت نماییم اما افسوس کسی به نیازمان توجه نمی کند ،پس حقوق خود را پنجاه درصد افزایش می دهیم و آب خنکی رویش می خوریم ،پس هستیم.
وزیر آموزش و پرورش:بچه هایم در مدارس غیر انتفاعی درس می خوانند،مدارس دولتی بدرد نمی خورد پس هستم.
بیشتر پزشکان متخصص: ما در مطب از کارتخوان  جهت کمک به قشر محروم، استفاده نمی کنیم، حق ویزیت و عمل بصورت وجه دستی از مشتری می گیریم،پس هستیم.
تیم اقتصادی دولت: متخصص جراحی از نوع اقتصادی هستیم،با این عمل مردم خود به خود بیهوش می شوند،پس هستیم.
قوه قضائیه: ظلم ، ستم،اختلاس،دزدی و رشوه گیری ریشه کن کرده ایم،پس هستیم.
منطقه ویژه پارس جنوبی: تعداد بیست نفر به نیت نمره بیست یک دانش آموز به عنوان ناتور(نگهبان)از نیروهای بومی بصورت روز مزد بکار گرفته ایم و هر وقت دلمان خواست آنان را اخراج خواهیم کرد ،پس هستیم.
آقازاده ها:در پنج قاره دنیا جهت پاک کردن گرد و غبار محرومیت از چهره ی جوانان وطنمان مشغول عیش و نوشیم،پس هستیم.
ستاد حوادث غیر مترقبه: تلاش کرده ایم وقوع حوادث را در کشور در هر روز به عدد صد برسانیم ،پس هستیم.
شورای شهر:بیشتر از یک خیابان دو طرفه از جلو زمینهای هکتاری و املاک خود نگذرانده ایم،پس هستیم.
معلم: درد و بلاهای کمبودها و خالی بودن خزانه ،اختلاسها و بخور بخورها به سر ما خورده است،پس هستیم.

• منبع خبر : نصیر بوشهر