با قلم همراه می شویم به شهر خورموج کوچه پس کوچه های با صفای محله شمالی؛ را طی می کنیم تا به یک خانه ای می رسیم که روزگاری اهل بهشت آنجا بوده اند ! به یک خانه ای محقر می رسیم که روزگاری پایگاه ورزشکاران سراسر استان و کشور بوده است! مرد و زنی […]

با قلم همراه می شویم به شهر خورموج کوچه پس کوچه های با صفای محله شمالی؛ را طی می کنیم تا به یک خانه ای می رسیم که روزگاری اهل بهشت آنجا بوده اند !
به یک خانه ای محقر می رسیم که روزگاری پایگاه ورزشکاران سراسر استان و کشور بوده است!

مرد و زنی از جنس ناب فوتبال درب خانه خود را به روی اهالی ورزش باز کرده بودند!
و روزی نبود که مهمانی از راه دور و نزدیک بر آنها نمی رسید !
مانند پروانه دور مهمان ها می چرخیدند و چنان پذیرایی می کردند که هیچ کس اساس
غریبی نمی کرد!
عجب رسم زمونه ای بود آن روزها…

چگونه می شود خداوند صبر و محبت بیش از اندازه به این خانواده داده باشد که در نداری ها هم سفره برکت زندگی خود به روی مردم باز می کردند ؟!

حاج غلامرضا منفرد و حاجیه خیری خورموجی پدر و مادر ایران جوانی ها مرام و معرفت را به خوبی معنی کرده بودند ؟!

و امروز هم درب همان خانه روزانه بر روی همه مردم باز است و اینبار فرزندان این دو عزیز سفر کرده مسیر مقدس پدر و مادر خودشان را ادامه می دهند !

آفرین به فرزندان با معرفت زنده یاد منفرد
که در دنیای وانفسای فعلی راه و رسم جوانمردی و انسان دوستانه را به عموم مردم یادآوری می کنند ؟!

نام پدر فوتبال شهرستان دشتی (حاج غلامرضا منفرد ) تا همیشه؛همیشه زنده خواهد ماند و مسیر مقدس این سترگ مرد برای نسل جدید درس ها خواهد داشت ؟!
روحت شاد پرچم دار جوانمردی حاج غلامرضا منفرد.