علیرضا زاکانی شهردار پرحاشیه تهران بازهم خود را به میانه معرکه‌ای پرتاب کرده است که اصولاً نه ارتباطی به او دارد و نه در جریان جزئیات درست آن است. مدل زاکانی، شبیه افرادی است که علاقه دارند همواره در کانون توجه باشند.

نمونه بارز این خلق را باید در باب پرونده کرسنت ملاحظه کرد؛ بیژن زنگنه بارها سعید جلیلی را به مناظره دعوت کرده است اما زاکانی خود را به میان انداخته و می‌گوید آماده است با زنگنه مذاکره کند؛ گرچه وزیر سابق نفت هیچ محلی به درخواست آقای شهردار نمی‌دهد اما مدل رفتاری زاکانی، آن حکایت مشهور را به ذهن متبادر می‌سازد که می‌گفت «ما سه نفر را کجا می‌برید؟»

زنگنه و جلیلی می‌تواند یک مناظره جذاب باشد؛ جذاب ازآن‌جهت که می‌توان یک‌بار برای همیشه به ابعاد پنهان و سانسور شده قرارداد کرسنت پی برد. چه زنگنه که معتقد است جلیلی موجب محکومیت ایران در دادگاه شده و چه جلیلی که زنگنه را متهم به خیانت می‌کند.

وزیر سابق نفت، ازآن‌جهت جلیلی را به کُشتی می‌طلبد که نقش او به‌واسطه اتفاقات سال ۸۷ و ۸۸ در پرونده کرسنت غیرقابل کتمان است؛ جلیلی که نامه‌های او به رئیس‌جمهور وقت موجب شد پرونده کرسنت وارد حوزه حقوقی و قضایی شود.

در این میان، اما مشخص نیست چرا شهردار تهران درخواست مناظره داده است؟! ازنظر نزدیکان زاکانی و برخی رسانه‌های اصولگرا، زاکانی روی قرارداد کرسنت سوار است و اطلاعات دقیقی از آن دارد. این ادعا در شرایطی مطرح می‌شود که نگاهی به سبقه اظهارات کرسنتی زاکانی نشان می‌دهد وی با برخی بدیهیات درست را با مطالبی غلط در یک قابلمه ریخته، هم زده و به خورد افکار عمومی می‌دهد.

زاکانی طی سال‌های اخیر، بارها در حوزه تخصصی نفت اظهارات غلطی را راهی رسانه‌ها کرده که بیشتر آن‌ها توسط نهادهای مسئول پاسخ‌داده‌شده است و برخی دیگر، به‌قدری دور از واقعیت بوده که وزارت نفت، آن را به حال گوینده‌اش واگذار کرده است.

خاصه در باب کرسنت، باید گفت بیشتر اطلاعات زاکانی در ورطه تکرار گرفتار شده و سخن جدیدی در کار نیست؛ اطلاعات شهردار تهران از این پرونده بسیار سطحی‌تر از آن است که بتوان مناظره ای را با او ترتیب داد؛ منشأ اطلاعات زاکانی را باید در شب‌نامه‌هایی جستجو کرد که سکه رایج صنعت نفت هستند و این روزها در کانال‌های بی‌هویت دست‌به‌دست می‌شود.

زنگنه هم به‌خوبی می‌داند برای نتیجه گرفتن از یک مناظره پرمحتوا، باید به سراغ اصل کار یعنی سعید جلیلی رفت؛ این جلیلی است که روزگاری دبیر شورای عالی امنیت ملی بود و در روند پرونده کرسنت بسیار تأثیرگذار بود و نه زاکانی که یک نماینده ساده مجلس بود.

حالا آنکه این عضو جمعیت ایثارگران به دوربین و مناظره علاقه ذاتی دارد چندان محل بحث نیست، سؤال جدی این است که زاکانی چه چیزی در خود می‌بیند که به دنبال مناظره کرسنتی است؟ اصولاً او چه ارتباطی با پرونده و تحولات آن دارد و در چه دوره‌ای سوار پرونده بود؟

البته که انشالله گربه است…!

• منبع خبر : میزنفت