سعید جلیلی گفته است: “گمان نکنیم که اگر از مسیر دعوت الهی خارج شویم، موفقیتی به دست می‌آوریم؛ برخی این نگاه غلط را دنبال می‌کردند.” تمام جنگ‌ها و نزاع‌های بینِ‌دینی و درون‌دینی تاریخ بشر بر سر نوع دریافت فرقه‌ها از همین عبارتِ “دعوت الهی” بوده است! بنابراین وقتی پای “دعوت الهی” پیش می‌آید باید پرسید، […]

سعید جلیلی گفته است: “گمان نکنیم که اگر از مسیر دعوت الهی خارج شویم، موفقیتی به دست می‌آوریم؛ برخی این نگاه غلط را دنبال می‌کردند.”
تمام جنگ‌ها و نزاع‌های بینِ‌دینی و درون‌دینی تاریخ بشر بر سر نوع دریافت فرقه‌ها از همین عبارتِ “دعوت الهی” بوده است!
بنابراین وقتی پای “دعوت الهی” پیش می‌آید باید پرسید، کدام دعوت الهی؟ آیا هیچ فرقهٔ مذهبی را در تاریخ می‌توان یافت که حتی بی‌رحمانه‌ترین جنایات خود را به حساب “دعوت الهی” ننوشته باشد؟
مگر خوارج برای کشتن علی و لشکریان شمر برای کشتن حسین داعیه‌ای جز “اجابت دعوت الهی” مطرح می‌کردند؟
در دههٔ ۶۰ روزی مرحوم شیخ محمدتقی جعفری تبریزی در دانشکدهٔ علوم دانشگاه تهران همین بحث را مطرح کرد و گفت: “در تاریخ همه به نام خدا خون ریخته‌اند، حتی نرون هم که شهر رم را به آتش کشیده بود، می‌گفت خدا! آقا منظورت کدام خداست؟”