(بسم الله الرحمن الرحیم
هست کلید در مصحف عظیم)

یکشنبه های موفقیت:

✓✓فلسفه راه و سفر زندگی…
«بیست نکته — قسمت اول »

++مقدمه:
زندگی معنایی دارد که برای درک آن باید از محدودیت های خود عبور کنید؛ به دنبالش بروید ،
از خود مایه بگذارید و دنیا را بهتر از آن چیزی کنید که دریافت کرده اید؛ و بیشترین خوشبختی را در کمک به دیگران
جستجو کنید…
«هلن کلر»

✓نکته ی اول:

یک سفر هزار فرسنگی با اولین گام آغاز
می شود…« وس بری»
پس آغاز گر راه باشیم…
(تو پای به ره در نه و از هیچ مپرس/
خود راه بگویدت که چون باید رفت)
«حکیم عطار نیشابوری »

✓نکته ی دوم:

صبوری و شکیبایی اصل اساسی و حیاتی پیمودن جاده زندگی است…
بسیاری از قربانیان جاده زندگی به علت تسریع و تعجیل در پیمودن ها و زود رسیدن  ها بود که هرگز به مقصد نرسیدند…
(صد هزاران کیمیا حق آفرید/
کیمیایی همچو‌ صبر آدم ندید)
«مولانا»

✓نکته ی سوم:

در هر مرحله از سفر زندگی که باشیم باید با افزایش سواد زندگی،سطح زندگی را ارتقاء دهیم و گواهی نامه ی متناسب با همان سطح را دریافت نماییم تا مجوز رانندگی داشته باشیم…
✓سازمان جهانی یونسکو در سال ۲۰۲۱ اعلام نمود کسانی که دارای phd هستند تنها پنج درصد از سواد را دارا هستند مگر آنکه سواد:
( شناختی+ عاطفی+ اجتماعی+اقتصادی+فرهنگی+منطقی+ تربیتی+رسانه+ارتباطی…) را کسب کرده باشند…!!

✓نکته ی چهارم:

در طول سفر به پارکینگ های زندگی توجه کنیم…
گاهی اوقات نیازمند آنیم که در صبح زندگی ،ظهر زندگی و بعد از ظهر زندگی؛ دمی بیاساییم و علی الخصوص در بعد از ظهر زندگی با درنگ بیشتری حرکت کنیم…

✓نکته ی پنجم:

به ریموت زندگی توجه نماییم…

گاهی اوقات می بایست با ریموتی که در دسترس داریم، دروازه ها را به گونه ای بر روی خودمان باز و بسته نماییم که ماشین وجودی مان ایمن بماند…
++ ریموت های زندگی ما کدامند!؟

✓نکته ی ششم:

به صافی های زندگی توجه نماییم…
همانگونه که یک خودرو برای حرکت رو به جلو نیازمند صافی روغن ،بنزین و هواست ما نیز جهت در حرکت ماندن و حرکت زیبا داشتن در سفر زندگی؛ نیازمند آنیم که گاهی اوقات بر روی اندیشه ،نگاه ،زبان،دل و شنیدارمان ؛یکسری صافی ها نصب نماییم تا در این عصر انفجار اطلاعات ،گزینش شده سلوک نماییم و به گونه ای مدیریت دانش و دانایی نماییم تا هر چیزی را به ذهن مان راه ندهیم و هر چیزی را نبینیم(ویژه چیز هایی که ارزش دیدن ندارد)
هر واژه ای را بر زبان نیاوریم، هر احساسی را احساس نکنیم و هر صدایی و کلامی را نشنویم…
البته در طول سفر بارها نیازمند ارتقاء این صافی ها و گاها تعویض این صافی ها هستیم…

✓نکته ی هفتم :
به نورهای زندگی توجه نماییم و پیوسته در پی نور و روشنایی باشیم و خودمان نیز دائم نور بتابانیم و نور کاوی کنیم…
اما به این مهم توجه کنیم که نور هایمان  دارای برد (کوتاه و بلند) باشند و در برخی از گذرگاه های زندگی به صورت ترکیبی بکار ببریم تا دید بهتر و بیشتری داشته باشیم…
(نور خواهی مستعد نور شو/
دور خواهی خویش بین و دور شو)
«مولانا»

✓نکته ی هشتم :

در جاده ی زندگی گاهی در دشت جاده پیمایی می نماییم و گاهی در کوهستان…
گاهی در خاکی راه پیمایی می نماییم و بعضی اوقات در مسیر های آسفالته…
بنابراین برای هر قسمت از این مسیر باید فلسفه ی راه داشته باشیم…
(یک روز رسد غمی به اندازه ی کوه
یک روز رسد نشاط اندازه ی دشت
افسانه ی زندگی همین است عزیز
در سایه ی کوه، باید از دشت گذشت)
«مجتبی کاشانی »

✓نکته ی نهم:

زندگی ؛ مجموعه ای از فصل هاست که از پی هم می آیند و پس از پیمودن بهار زندگی، نوبت به تابستان زندگی می رسد و پس از آن پاییز زندگی از راه می رسد و از پی پاییز و برگ ریزان زندگی ؛زمستان زندگی از راه می‌رسد و از دل زمستان و اوج تاریکی ها؛ دو باره بهار زایش و رویش می یابد و برگ رویان زندگی از راه می رسد…
آدمی خودش به تنهائی می تواند بهاری باشد در اقلیم وجود، به شرط آنکه بداند و بتواند سپهر نگاهش و آفتاب اندیشه اش را در اوج نگاه دارد و دائم بر دانایی ها،زیبایی ها و نکویی ها نور بتاباند…
(ای برادر عقل با خود یک دم آر
دم به دم در تو بهار است و خزان)
«مولانای جان»

✓نکته ی دهم:

هنر بزرگ ما در سفر زندگی آن است که برای پیمودن زیبا تر و کارا تر جاده؛ می بایست فلسفه ی فصل های زندگی را نیک بدانیم و نیک شماریم تا نفس هایمان به شماره نیفتد و برای هر فصل از زندگی؛ فلسفه ای برای زیستن و خرد زیستی متناسب با آن داشته باشیم تا تجربه های زیستی مان شادان و شایگان باشد…

✓نکته ی یازدهم:

گاهی ناگزیر از پرسیدن آدرس زندگی هستیم به ویژه از کسانی که رهرو بوده اند و خود بخشی یا تمام راه را به زیبایی پیموده اند و هم اکنون  راهبر هستند …
(تا راهرو نباشی کی راهبر شوی…)
« لسان الغیب حافظ»

✓نکته ی دوازدهم:

در سفر زندگی ؛ اساتید زندگی را بشناسیم…
طبق تحقیقات صورت پذیرفته، زیست
بدون استاد، باعث ۲۲ درصد رشد
خواهد شد…
اما اگر در مسیر زندگی، استاد داشته باشیم این رشد به ۸۸ درصد و بیشتر، ارتقاء می یابد…

✓نکته ی سیزدهم:
برای پیمودن سفر زندگی،  می بایست بر نقاط قوت مان و قابلیت هایمان تمرکز کنیم و نور بتابانیم چرا که در آن صورت طبق تحقیقات جهانی ؛ رشد حرکتی مان بالغ بر ۷۳ درصد خواهد شد…

✓نکته ی چهاردهم:

ما در طول سفر زندگی طبق پژوهش ها؛ حداقل با ۱۵۰ انسان پیوند و دوستی خواهیم داشت  که ۵۰ نفر از آنها با ما صمیمیت نسبی خواهند داشت و از بین این تعداد ۱۲ نفر همراه و همراز ما خواهند بود و از بین آنها حداقل ۵ نفر حلقه ی اتصالی و گفتمانی ما هستند که در حقیقت کیفیت زندگی ما انعکاسی از کیفیت این پنج نفر است…
( ما معدل و میانگینی از این افراد هستیم).
جیمز آلن:
(دوستانت را به من نشان بده تا آینده ات را به تو نشان دهم…).

✓نکته ی پانزدهم:

شب های زندگی و روزهای زندگی؛ هر کدام لطف خودش را دارد جهت پیمودن ها و رسیدن ها…
اصولاً شب های مهتابی که دید بهتری از مسیر
می دهد، بویژه در دشت ها و ساحل های زیبا و ادامه دار؛ نشاط خاص و وصف ناشدنی خودش را دارد…
(سعی کنیم‌ در سفر زندگی، از کوچکترین چیزهایی که داریم لذت ببریم، چرا که یک روز به گذشته نگاه می کنیم و می بینیم همان خوشی های کوچک، چه خوشبختی های بزرگی بوده اند).

✓نکته ی شانزدهم:

جاده؛ آدم را پخته می کند…
✓(سفر، مربی مرد است و آستانه ی جاه
سفر خزانه ی مال است و اوستاد هنر)
«انوری»
✓(بسیار سفر باید تا پخته شود خامی
صوفی نشود صافی تا درنکشد جامی)
« افصح المتکلمین سعدی»
✓(در نیابد حال پخته هیچ خام
پس سخن کوتاه باید والسلام)«مولانا»

✓نکته ی هفدهم:

به ایستگاه های سفر زندگی و آدم هایی که در هر ایستگاه سوار قطار زندگی مان می شوند یا از آن پیاده می شوند توجه عمیق داشته باشیم …
بدانیم ایستگاه بعدی زندگی ما کجاست و احتمال اینکه چه کسی یا کسانی سوار شوند را بدهیم…
احتمالات همیشه قدرت ریسک و ریسک پذیری ما را بهینه می نماید…

✓نکته ی هجدهم :

همانند یک لوکوموتیو ران باید بدانیم که در تقاطع های زندگی ؛ چه وقت تغییر ریل بدهیم و در یک مسیر جایگزین حرکت نماییم…
البته این تغییر مسیر نیاز مند یک دستگاه مکانیکی خاصی است که در اصطلاح فنی به آن (سوزن ریل) می گویند که در تقاطع ها، امکان تغییر از یک مسیر به مسیر دیگر را فراهم می سازد…

✓نکته‌ ی نوزدهم:

در اقیانوس بی منتهای زندگی؛ ناخدای
کشتی زندگی خود باشیم و برای مانایی سفر ؛
از ساحل های زندگی خود، رها و جدا شویم و به استقبال امواج زندگی برویم و به صورت توأمان:
(موج ساز+موج شکن و موج‌ سوار)
زندگی خود باشیم.
✓ذکر این نکته در ذیل این مطلب الزام است که:
برای رسیدن باید رهیدن را تجربه نماییم…
(برای کشف اقیانوس های جدید؛ باید شهامت
ترک ساحل را داشت..).
«کریستف کلمب/ژان پل سارتر »

✓نکته ی بیستم:

در ضیافت بزرگ زندگی؛ اگر می خواهیم جاودانه باشیم و بمانیم، دارای رسالت و بیانیه ی ماموریت باشیم…
به قولی:
( پیام آور زندگی باشیم).
پیام زندگی و پیام سفر داشته باشیم…

✓پیام آور:
+دانایی…
+زیبایی…
+نکویی…
+ شیدایی…
+ شادی…
+ رهایی…
+ والایی…

دکتر محمد کارگر
عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بوشهر

• منبع خبر : نصیر بوشهر انلاین