در سالهای اخیر ، ۸ مارس نه تنها در کشورهای توسعه یافته بلکه در جوامع در حال توسعه نیز به صورت گسترده تری ابعاد تازه ای به خود گرفته است ( روز جهانی زن برای زنان) .
زنان جهان در روز جهانی زن کوشش کرده اند تا این روز را به فرصتی برای انعکاس پیشرفت ها و کنش های شجاعانه و اعتراض در جهت دستیابی زنان به حقوق شان و مشارکت آنان در عرصه های سیاسی ، اقتصادی و اجتماعی تبدیل کنند.
در تمدن بشری یعنی‌ از آغاز شناسایی انسان بوسیله ی خود همواره نقطه ای سیاه و مبهم آشکار بوده است . با اینکه فهم این نقصان تمدن مسجل و آشکار بوده اما شناخت عمیق و علمی و فرهنگی آن بطور دقیق مشخص نبوده که در حقیقت نوعی بی اعتنایی به بخش قابل توجه و باشکوهی از جامعه ی فراباستانی بوده است، یعنی تکه ای از انسانیت بطور کلی به حساب نیامده ، در حالیکه روشن ترین حق و حقوق این بخش از جامعه بر هیچ کس و هیچ اندیشه ای آنقدر مبهم نیست که به شناسایی درنیاید زیرا جدا از رنگ و پوست و قد و قواره و صدا ، در هر شکل و انجمن انسانی این تکه از جامعه نه تنها عقب افتاده نیست بلکه پیشرو ، سازنده و همواره چون معلمی دلسوز و آگاه خود را معرفی کرده است . زن ، در طول تاریخ با واژه های انسانی و شریفی معرفی شده چون بخش هایی که طبیعت و یا خلقت به عهده ی اوست لطیف ترین ، عاشقانه ترین و زیباترین بخش عمده ی حیات است . آشکار است که مرد یک وجه ناقص و نیمه کاره در خلقت به چشم می آید و این جامعه بدون زن ناقص نشان داده می شود . تصور کنید انبوهی از مردان خشن ، خونریز ، وحشی و خونخوار هرچه را که طبیعت در اختیارشان ننهاده با کشتار و برادر کشی فراچنگ می آورند .
اما وجود زن ، آن وجه لطیف و نجیب و مهربان را همچون بارانی تا صبحدم تمدن بشریت می بارد و می بارد و دست رد بر سینه ی کشتار و خشونت و جنایت و زور و ظلم و فقر می زند .

• منبع خبر : نصیر بوشهر