قرمه سبزی، کباب و خورشت قیمه انگار وصله جدایی ناپذیر سفره هر ایرانی است. تکلیف آن دو تای اول که روشن است. در مورد رفیق عزیزمان قیمه باید بگوییم که این بزرگوار گویی در زندگی ما حضوری ازلی و جاودانه دارد. در عروسی، عزا، ولیمه حاج آقا، پاگشای عروس خانم، ناهار روز جمعه منزل مادر […]

قرمه سبزی، کباب و خورشت قیمه انگار وصله جدایی ناپذیر سفره هر ایرانی است. تکلیف آن دو تای اول که روشن است. در مورد رفیق عزیزمان قیمه باید بگوییم که این بزرگوار گویی در زندگی ما حضوری ازلی و جاودانه دارد. در عروسی، عزا، ولیمه حاج آقا، پاگشای عروس خانم، ناهار روز جمعه منزل مادر زن و صف‌های عریض نذری همیشه یک پای این عالی مقام در میان بوده است.

نادر میرزای قاجار در کتاب «خوراک‌های ایرانی» در مورد خورشت قیمه نوشته است: «شاهنشاه خورش‌ها و از زمان ساسانیان به جا مانده است. بدان جا که پیشتر از آن خورشی نبود. بسی نیکو و پسنده هرکس. خاتون جهان مرا گفت و بنوشتم: گوشت فربه باید که آن را با کارد پاره کنند، چون فندق. پس به دیگ‌دان بریزند و، چون گوشت با روغن پاک و نیکو برشته شود، پیاز به اندازه در آن بریزند. چون پیاز و گوشت به اندازه سرخ گردید، نیمه نخود (لپه) در آن بیافکنند و آب به اندازه بریزند و برفروزند تا با زعفران سوده و دارو‌ها (ادویه ها) نیک پخته شود و در روغن نشیند.»
ما هم اندکی پایمان را در کفش خاتون جهان کرده چند عدد لیمو عمانی، کمی بادمجان و سیب زمینی تفتیده به این ترکیب اضافه کردیم، باشد که جهانیان به نیکی از ما یاد کنند.

  • منبع خبر : فرارو